เมื่อเดินทางมาถึงจุดๆ หนึ่งของชีวิต
เราจะหยุดพัก และมองสิ่งต่างๆ ที่ผ่านมา
เมื่อเอามือลองปิดตา ค่อยๆ นึกกลับไป
จะเห็นทั้งน้ำตาจากความเจ็บปวดใจ
และรอยยิ้มที่เกิดได้จากความสุข
แต่ทุกสิ่งล้วนเกิดขึ้นและดับไป
กลายเป็นแค่ความทรงจำ
ที่คงไม่สามารถเรียกย้อนคืนมาได้
แต่สิ่งเดียวที่ชัดเจนที่สุด
คือเราผ่านมันมาได้ และเรายังไม่ตาย
เราจะขอบคุณคนที่เคยดูถูกเรา
ที่เป็นเหมือนโจทย์ในชีวิต
ที่ต้องทำให้กลายเป็นว่าเขาดูผิดแทน
เราจะโอบกอดคนที่เคียงข้างเรา
ที่ทำให้โลกไม่เป็นสีเทามากเกินไป
แม้ทางข้างหน้าจะยังไม่ได้ยืนยันว่า
มันจะยากง่ายยังไง
แต่เราจะตั้งใจทำมันให้ดีที่สุด
เพื่อให้การหยุดพักและนึกย้อนครั้งต่อไป
จะให้มีน้ำตาน้อยกว่ารอยยิ้มเท่านั้นเอง
เมื่อเปิดตาขึ้นมา
จึงเห็นทั้งทางข้างหน้าและคุณค่าของตัวเอง
พยุงตัวเองขึ้นมาด้วยเเขนขาของตัวเอง
สายตาที่มุ่งมั่นและยิ้มแรกที่ยิ้มออกมา
คงเป็นสัญญาณบอกว่า ความสุขของเรากำลังเบ่งบาน
เดินหน้าต่อไป
ทำให้ความสุขเบ่งบานอย่างที่มันควรจะเป็น
แหล่งที่มา Facebook : คิ้วต่ำ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น