เสาไฟ...หายไป

ฉันเดินเข้าซอยบ้านที่มืดทุกวัน
ฉันเดินเล่นโทรศัพท์ทุกวัน
และไม่เคยกลัวสักวัน
เพราะมันมีเสาไฟต้นหนึ่งอยู่

จนวันหนึ่งที่เดินกลับบ้านซอยเดิม
กลับรู้สึกไม่เหมือนเดิม
เพราะเสาไฟต้นนั้นได้หายไป

ใจหายแปลกๆ อาจเพราะมันมืดแปลกๆ
เสาไฟหายไปไหน เสาไฟเสียหรือป่าว
มันมืดจนมองไม่เห็น จึงรีบเดินกลับบ้านไป
และตั้งใจแค่จะกลับบ้านให้ไวกว่าเดิมก็พอ
……...
ฉันยืนอยู่ตรงนี้ประจำ
ค่อยส่องแสงให้เธอปลอดภัยและรู้สึกดี
รู้สึกได้ว่าเธอก็คงดีใจที่มีฉัน
แต่เป็นความรู้สึกได้ของฉันเพียงคนเดียวหรือป่าวก็ไม่แน่ใจ

วันนี้ฉันเหนื่อยและไม่อาจส่องแสงให้เธอต่อได้
อาจจะกลับมา หรือ หายไปตลอดกาลก็ไม่แน่ใจ
มันคงจะดีมากมาย ที่เธอสังเกตว่าฉันหายไป
และมันคงดีไม่น้อยถ้าเธอรู้สึกใจหายบ้างเพียงนิดนึงก็ยังดี
………
ฉันเดินผ่านซอยนั้นทุกวัน
มองไฟที่สว่างดวงนั้น ช่างดีเหลือเกิน
เพราะในซอยของฉันมันมืดและเปลี่ยวเกินไป
ถ้าได้ไฟดวงนั้นมาตั้งไว้ คงดีไม่น้อย

วันนี้เดินผ่านมา เธอไม่ส่องแสงดังเคย
ถึงไม่เคยได้สบตากันตรงๆ ก็ใจหายเหมือนกัน
กลับมาสว่างๆเร็วๆนะ
………
ไม่มีใครเห็นค่าเราในเมื่อเราไม่เคยเห็นค่าตัวเอง
และเมื่อเราเห็นค่าของตัวเองถึงจะไม่มีใครเห็นค่าเราเลย....ก็ไม่เป็นไร

แต่บางทีในขณะที่เห็นว่าไม่มีใคร
อาจมีใครบางคนที่รอวันเรามองเห็นเขาอยู่....ก็ได้นะคิ้วต่ำ

ไม่มีใครเห็นค่าเราในเมื่อเราไม่เคยเห็นค่าตัวเอง
และเมื่อเราเห็นค่าของตัวเองถึงจะไม่มีใครเห็นค่าเราเลย....ก็ไม่เป็นไร
แต่บางทีในขณะที่เห็นว่าไม่มีใคร
อาจมีใครบางคนที่รอวันเรามองเห็นเขาอยู่....ก็ได้นะ

แหล่งที่มา   Facebook : คิ้วต่ำ