ขายหวีให้พระ

เรื่องนี้เข้าท่าดี  ได้มาจาก LINE อีกทีนึง

ผู้จัดการฝ่ายขายคนหนึ่ง
ต้องการทดสอบผู้ที่มาสมัครเป็นพนักขาย
ผู้จัดการจึงบอกให้พนักงานที่มาสมัคร
ไปขายหวีให้พระ...

‪#‎คนแรก‬
พอออกจากห้องผู้จัดการ
ก็ด่าโขมงโฉงเฉง...

พระมีผมที่ไหนวะ จะขายหวีได้ยังไง
ว่าแล้วก็ไปดื่มเหล้าจนเมา
กลับไปนอน

ตื่นมาก็ไปรายงานผู้จัดการว่า
พระไม่มีผม ขายหวีไม่ได้หรอก...

ผู้จัดการฟังแล้วยิ้ม ๆ พระไม่มีผม...
ต้องให้เอ็งมาบอกข้ารึ... หุหุ

คนที่หนึ่งถูกจำกัดด้วยกรอบความคิด
ไม่เหมาะที่จะเป็นนักขาย...

‪#‎คนที่สอง‬
มาถึงวัด
บอกกับเจ้าอาวาสว่า
ช่วยผมซื้อหวีสักอันเถอะ
ถ้าผมขายไม่ได้
ผมก็ไม่ได้งาน

ท่านเป็นพระ
ต้องมีเมตตานะ...
เจ้าอาวาสเลยซื้อไว้ 1 อัน...

คนที่สอง
ขายแบบเรียกร้องความเห็นใจ
หรือขายแบบขอทาน ไปได้ไม่ไกล...

‪#‎คนที่สาม
มาขายหวีที่วัด‬
เจ้าอาวาสบอกไม่มีความจำเป็นต้องใช้

เจ้าคนนี้เดินดูรอบ ๆ วัด
แล้วถามเจ้าอาวาสว่า
ไหว้พระต้องจริงใจไหม
 พระบอกต้อง.. แล้วจริงใจ

ต้องแสดงออกถึงความเคารพไหม
พระบอกต้องสิ..
คน ๆ นั้นก็เลยพูดว่า ดูสิผู้คนเขา
มาจากที่ไกล ๆ มาไหว้พระ
มาถึงเนื้อตัวมอบแมมไปด้วยฝุ่น
ผมเผ้ารุงรัง

ทำไมไม่ซื้อหวีไว้ให้พวกเขาหวี
ล้างหน้าล้างตาให้
สะอาดแล้วค่อยเข้าไปไหว้เล่า
เจ้าอาวาสคิดแล้วมีเหตุผล
เลยซื้อไว้ 10 อัน...

‪#‎คนที่สี่
มาขายหวีที่วัดเช่นกัน‬
เจ้าอาวาสบอกไม่ต้องการอีกแล้ว

แต่คนนั้นบอกว่า
ถ้าทางวัดซื้อหวีไว้แจกเป็นของขวัญให้คนมาไหว้
จะเป็นของขวัญที่ทั้งมีประโยชน์ และมีความหมาย
เงินทำบุญก็จะได้เยอะขึ้น...

เจ้าอาวาสคิดแล้วมีเหตุผล
ก็เลยซื้อไว้ 100 อัน...

คนที่สามและที่สี่
คิดแทนผู้บริโภค
คือทำให้ลูกค้าพอใจ
อันนี้ ใช้ได้..

‪#‎คนที่ห้า
มาขายหวีอีก‬
เจ้าอาวาสบอกรับไม่ไหวแล้ว

แต่คนนั้นบอกเจ้าอาวาสว่า
ดูท่านก็เป็นสงฆ์ที่มีบารมี
ลายมือพู่กันจีนของท่านก็สวย
ทำไมท่านไม่แกะสลักลงบนหวี
เช่นคำว่า “หวีแคล้วคลาดปลอดภัย”,
“หวีทวีบุญ” แล้วแจกให้ผู้มาไหว้พระเล่า
นี่ไม่เพียงเผยแพร่ศาสนา
ยังเป็นการส่งเสริมการเขียนพู่กันจีนอีกด้วย

พระท่านยิ้ม ๆ
บอกว่าประเสริฐแท้ จึงซื้อหวีไว้ 1,000 อัน...

คนที่ห้า ไม่เพียงทำให้ลูกค้าพอใจ
ยังไปสอพลอถึงในใจลูกค้าด้วย
นี่เรียกว่านักขายชั้นเซียน..

‪#‎คนที่หก
มาขายหวีเช่นกัน‬
เจ้าอาวาสรีบปฏิเสธก่อนเช่นเคย

แต่พอคนนี้กระซิบคุยกับเจ้าอาวาส
ท่านตกลงซื้อเลย 10,000 อัน

เขาคุยอะไรกับเจ้าอาวาสหรือ...
เขาบอกเจ้าอาวาสว่า
หวีเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องพกติดตัว
โดยเฉพาะผู้หญิง

(เห็นมะ ต้องคิดแบบยิว
เรื่องผู้หญิงต้องมาก่อนเป็นไม่ผิด... อิอิ)

ถ้าท่านเอาหวีเหล่านี้มาปลุกเสก
มันก็จะกลายเป็นของขลังไว้ปกป้องตัวเขา
เขาจะได้ทั้งทำบุญและปลอดภัยแคล้วคลาด
บางทีอาจเช่าไปฝากมิตรสหายด้วย
นี่ไม่เพียงได้บุญกุศล ยังได้เผยแพร่ศาสนา
เผยแพร่ชื่อวัดด้วย...
เรื่องดี ๆ อย่างนี้ ท่านจะไม่ทำหรือ...

เจ้าอาวาสรีบประนมมือ..
อมิตตะพุทธ ประเสริฐยิ่ง
ในเมื่อโยมมีความปรารถนาดีเยี่ยงนี้
ทำไมอาตมาจะไม่ทำเล่า...
ว่าแล้วก็ซื้อหวีไว้ 10,000 อัน
ตั้งชื่อว่า “หวีทวีบุญ”, “หวีแคล้วคลาดปลอดภัย”
แล้วทำการปลุกเสกด้วยตนเอง กลับเป็นที่นิยมยิ่ง...

และแน่นอน เงินทำบุญบริจาคก็ได้มากเป็นเงาตามตัว...

แต่คนที่หกนี่สิ...
โคตรเซียน สุดยอดในการเข้าถึงทั้งวัตถุและคน
ไม่ใช่ขายหวี แต่ขายเครื่องรางของขลัง
ทำให้คุณค่าของลูกค้า อั๊พไปจนถึงขั้นสูงสุด...
สุดยอด

เซลล์ธรรมดา จะขายสินค้า
แต่เซลล์เทวดา จะขายฝัน

แหล่งที่มา    Facebook : Trick of the Trade