เด็กเส้น

ตรึงตาเพิ่งเข้าทำงานที่นี่เป็นวันแรก
เธอแปลกใจที่ใครๆ มองเธอแปลกๆ
กลายเป็นเป้าสายตาของคนทั้งบริษัท

“อุ้ย น้องคนนี้ที่ผู้จัดการฝากให้ดูแล”
“คนนี่ไงเธอที่เค้าบอกว่าบ้านรวย”
“เห็นว่าพ่อเค้าเป็นเพื่อนกับท่านประธานแหละเธอๆ”
“ชั้นละเบื่อไอ้พวกเด็กเส้นจริงๆ ให้ตายเหอะ”

มันแปลกด้วยหรือที่พ่อชั้นรวย
และพ่อชั้นเค้าก็อยากให้ลูกเค้าทำงานดีๆ
ก็งานสมัยนี้มันหาง่ายซะที่ไหนละ
ตรึงตาคิดในใจแต่ไม่กล้าบอกออกมา

หลังจากเข้าทำงาน ตรึงตาก็มีแต่คนเกรงอกเกรงใจ
บวกกับสายตาประจบประแจงที่มองมาอยู่เสมอ
ไม่กล้าใช้งานอะไร แถมยังได้รับสิทธิพิเศษเหนือคนอื่น
ไม่ว่าจะเป็นกลับบ้านเร็ว เข้างานสาย
หรือพักเที่ยงได้นานกว่าพนักงานปกติ

ผิดกับจันทร์เพ็ญที่เป็นเพื่อนรุ่นเดียวกัน
เธอเป็นเด็กจากต่างจังหวัด หน้าตาไม่สะสวย
แต่ด้วยเกรดเฉลี่ยที่สูง จากมหาลัยชื่อดังของรัฐ
ทำให้เธอถูกเรียกเข้ามาทดลองงาน

น่าแปลกที่เธอกลับถูกใช้งานเยี่ยงทาส
ไม่เว้นแม้แต่งานชงกาแฟ
หรือส่งเอกสารเล็กๆน้อยๆ

ตรึงตาแอบแปลกใจว่าจันทร์เพ็ญทนได้ยังไง..
"ถ้าเป็นชั้น ลาออกไปแล้ว" เธอคิดเงียบๆในใจ

ด้วยอายุและประสบการณ์ทำงานที่ยังน้อยของทั้งคู่
จึงทำให้สองคนนี้มีโอกาสทำงานด้วยกัน และสนิทกันมากขึ้น
น่าแปลกที่ความต่างของฐานะทางบ้าน และทัศนคติการใช้ชีวิต
ไม่มีผลต่อการคบหาของทั้งคู่ ทั้งสองจึงกลายเป็นเพื่อนรักกันในไม่ช้า

จันทร์เพ็ญทำให้ตรึงตารู้สึกว่า
เธอไม่ได้เป็นเด็กเส้น ที่ใครๆ ต้องให้ความเกรงใจ
เป็นเพียงเพื่อนสาวคนหนึ่งเท่านั้น
และจันทร์เพ็ญมักจะสอนงานใหม่ๆ ให้กับตรึงตาเสมอๆ

เรื่องราวต่างๆ ดูเหมือนจะไปได้สวย
แต่เมื่อถึงวันพิจารณาการผ่านงาน
ตรึงตากลับได้ผ่านงานเพียงคนเดียว
และจันทร์เพ็ญต้องออกจากงาน

ด้วยความอาลัยเพื่อนรักที่มีเพียงคนเดียวในบริษัทฯ
ตรึงตาจึงออกปากเสนอให้จันทร์เพ็ญไปทำงาน
ในบริษัทฯที่น้าสาวของเธอเป็นกรรมการอยู่
โดยเธอจะเป็นคนฝากฝังกับทางน้าสาวให้เอง

"ไม่เป็นไรนะเพ็ญ เราติดต่อน้าเราไว้แล้ว พรุ่งนี้เธอไปเริมงานได้เลย"
ตรึงตากล่าวพร้อมกับตบไหล่เพื่อนรักเบาๆ

จันทร์เพ็ญหยุดร้องไห้
เธอปาดน้ำตาแล้วยิ้ม

แต่แปลกตรงที่...
มันเป็นรอยยิ้มที่ตรึงตาไม่เคยเห็น

แหล่งที่มา   Facebook : TaxBugnoms