ความสำเร็จ... ไม่ใช่ของ "ฟรี"

"พี่ครับผมทำตามคนสำเร็จแล้ว แต่ทำไมยังไม่สำเร็จซะที?"
วันก่อนมีน้องคนนึงถามแบบนี้

ตอบไปว่ามันน่าจะมีสองสาเหตุ

หนึ่ง เราอาจจะยังทำไม่เหมือนคนสำเร็จ 100%

ถ้าเราเอากล้องจุลทรรศน์ไปส่องดูความสำเร็จ เราจะพบความล้มเหลวอยู่ในนั้น
คำถามก็คือ เราพยายามเท่าเค้าหรือยัง?

บางทีเราอาจต้องไปเปิดผ้าคลุมซูเปอร์แมนดู เพื่อที่จะพบว่าข้างหลังเต็มไปด้วยรอยแผลจากการฝึกฝน
ซึ่งเราไม่มี

สอง ความสำเร็จของแต่ละคนใช้เวลาไม่เท่ากัน

ความสำเร็จลอกเลียนวิธีได้ แต่เรื่องเวลาที่ใช้ อันนั้นมันของใครของมัน เพราะเราต้องฝึกตัวเองให้คู่ควรกับความสำเร็จ ความสำเร็จถึงจะมาหาเรา

ถึงเป้าหมาย คือเชียงใหม่เหมือนกัน แต่ถ้าเรายังเป็นจักรยาน ก็ต้องถึงช้าเป็นธรรมดา

น้องคนนั้นถามต่อ
"มันเป็นเรื่องของดวงรึเปล่าครับพี่?"

คำถามนี้เป็นสิ่งที่ใครหลายคนน่าจะคิด เวลาที่รู้สึกว่าตัวเองพยายามแล้ว แต่ทำไมยังไม่สำเร็จซะที

ไม่ฟันธงก็แล้วกันว่า "ดวง" มีจริงหรือเปล่า แต่ประเด็นที่คิดเสมอก็คือ ถ้ามันมีจริง แล้วเราจะทำอะไรกับมันได้? อธิษฐาน บนบาน กราบไว้ อย่างนั้นเหรอ? ถ้าทำแล้วสบายใจ ก็ทำไปเถอะ

แต่ประเด็นก็คือเรา "เราควบคุมมันไม่ได้" เพราะฉะนั้นทำไมเราไม่ทำในสิ่งที่เราควบคุมได้
ซึ่งก็คือ "ตัวเราเอง"

เพราะฉะนั้นเลิกพูดเรื่องดวงเถอะ เลิกพูดเถอะ แข่งเรือแข่งพายแข่งได้ แข่งวาสนาแข่งไม่ได้
อยากถามว่าพูดเพื่ออะไร? พูดเพื่อให้เจียมตัว พูดเพื่อให้ยอมแพ้  พูดเพื่อให้รับสภาพอย่างนั้นเหรอ?

ถ้าเรายังไม่สำเร็จ อย่าไปโทษดวงเลย ดูที่เหตุ คือตัวเราเองก่อนว่ายังทำอะไรไม่เหมือนคนสำเร็จ

วันนั้นตอบน้องคนนี้ไปว่า "เจินเจินเคยบอกไว้ในเพลงว่า "30 ลิขิตฟ้า 70 ต้องฝ่าฟัน"
มันใช่สุดๆ ต่อให้ดวงมีจริง มันก็แค่ 30% สองมือเราต่างหากที่กำหนดอีก 70% ที่เหลือ
แล้วเราก็หัวเราะกันดังลั่น ฮ่าๆ บทเรียนจากเจินเจิน

ฟังดูเหมือนจะขำ  แต่หมายความตามนั้นจริงๆ
ทำ 70% ในส่วนของเราให้ดี
แล้วอีก 30% ก็แทบจะไม่มีผลกับชีวิตเราเลย

ต้องสู้ ต้องสู้จึงจะชนะ!

แหล่งที่มา     Facebook : Boy's Thought