เลือกคนที่จะรับงานใหญ่โดยดูจากนิสัยพื้นฐาน

มีเรื่องนึง น่าสนใจมากมากเล่าให้ฟัง

ประมาณ 2 ปีก่อน มีโอกาสเห็นการสัมภาษณ์งานที่แปลกที่สุดครั้งนึง

เป็นการสัมภาษณ์เพื่อคัดเลือกผู้มาเป็นกรรมการผู้จัดการให้กับบริษัทแห่งหนึ่ง โดยในฐานะที่ปรึกษาของบริษัท ก็ได้รับเชิญให้มาร่วมโต๊ะด้วย เพราะอีกหน่อยจะต้องทำงานร่วมกับผู้ถูกสัมภาษณ์อีกหลายเรื่อง จะได้รู้จักกันไว้

ตอบรับคำเชิญและรู้สึกว่าเป็นเรื่องแปลกมากที่เจ้าของบริษัทต้องการให้การสัมภาษณ์ครั้งนั้นเป็น lunch interview และเท่าที่พอทราบมาคือ ผู้ถูกสัมภาษณ์ท่านนี้ได้ผ่านขั้นตอนทุกอย่างแล้ว เจ้าของคนอื่นๆ ก็ ok แล้ว เหลือเพียงหุ้นส่วนใหญ่คนนี้เท่านั้นที่อยากขอเจอตัวก่อนทำสัญญา

เมื่อถึงเวลาสัมภาษณ์ เจ้าของบริษัท ที่ปรึกษาฯ และผู้ถูกสัมภาษณ์ก็ร่วมโต๊ะกัน พูดคุย ถึงแนวคิดอะไรต่างๆ แต่โดยมากเป็นการคุยถึงเรื่องแผนงานที่ผู้ถูกสัมภาษณ์ได้ขายไอเดียว่า ตนเองมีแนวทางการทำงานอย่างไร และมีหลักการในการบริหารอย่างไร

เมื่ออาหารมาถึง ทุกคนก็เริ่มจัดการกับอาหารตัวเอง ผู้ถูกสัมภาษณ์ก็หยิบเครื่องปรุงมาปรุงตามที่เราเป็นๆ กันนั่นล่ะ  ทานไป คุยไปจนเรียบร้อยก็แยกย้ายกันกลับ

หลังจากแยกย้ายแล้ว เจ้าของบริษัทหันมาบอกว่า เค้าไม่เลือกคนนี้นะ

เค้าให้เหตุผลที่ฟังแล้วต้องอึ้งมากๆ ว่าคนที่เป็นผู้บริหารระดับสูงขนาดนี้ เค้าเก็บรายละเอียดในการมองคนกันในรายละเอียดย่อยๆ ขนาดนี้เลยเหรอ

เหตุผลที่เค้าไม่รับผู้ถูกสัมภาษณ์คนนี้ คือ เมื่ออาหารมาเสิร์ฟ ผู้ถูกสัมภาษณ์หยิบเครื่องปรุงมาใส่ทันทีโดยไม่ได้ชิมอาหาร ซึ่งนั่นเป็นความเคยชิน ขนาดเรื่องเล็กๆ ยังทำอะไรด้วยความไม่รอบคอบ ทำด้วยความเคยชินแบบนี้แล้วจะดูแลงานใหญ่ได้อย่างไร

เจ้าของธุรกิจคนนี้บอกว่า เลือกคนที่จะรับงานใหญ่โดยดูจากนิสัยพื้นฐาน ไม่ใช่การ present เพราะนิสัยพื้นฐานเป็นสิ่งที่แก้ไม่ได้ ถ้านิสัยเป็นแบบนี้ ต่อไปการตัดสินใจในการทำงานจะเป็นอย่างไร

ไม่สามารถให้ความเห็นได้เพิ่มเติมจากนี้นะ ว่าการตัดสินใจครั้งนั้นถูกหรือผิดเพราะไม่ใช่ธุรกิจตัวเอง
แต่ก็ได้สิ่งเตือนใจอย่างนึงว่า ยิ่งเราก้าวขึ้นสู่งานหรือตำแหน่งที่สูงขึ้นเท่าไหร่ เรายิ่งต้องระวังและใส่ใจในรายละเอียดของทุกสิ่งที่ทำมากขึ้น

คุณผู้อ่านมีความเห็นว่าอย่างไรกับเรื่องนี้บ้าง

แหล่งที่มา    Facebook : Trick of the Trade