พรสวรรค์หรือ..พรแสวง

หนึ่งในข้ออ้างของคนที่ล้มเหลว ก็คือ
ชอบเปรียบเทียบว่า
สาเหตุที่คนประสบความสำเร็จ..เป็นอัจฉริยะ

และคิดว่า เราไม่ได้เกิดมา
มีพรสวรรค์เหมือนคนอื่น..
จึงไม่มีโอกาสประสบความสำเร็จ

บางทีคิดกระทั่งว่า
คนประสบความสำเร็จ..
โชคดีที่ได้รับโอกาสดีๆ
บวกกับความสามารถพิเศษในตัว
ซึ่งคนปกติไม่มี

ขอยกตัวอย่าง
 เรื่องตัวเองช่วงเรียนมัธยมปลาย
และปริญญาตรี (สมัยเรียนวิศวะขอนแก่น)

ถ้ามีเหตุการณ์ที่จะต้องออกมาพูดหน้าชั้น
จะเป็นคนท้ายๆ ที่อาสาออกมา
เพราะเวลาที่ออกมาพูด
จะมือเย็นและลืมทุกสิ่งที่คิดจะพูด
ประหม่า กังวลว่าทุกคนที่นั่งอยู่
จะมองเราอย่างไร กลัวทำได้ไม่ดี

แต่พอจบปริญญาตรี และมีโอกาสได้เข้าร่วมธุรกิจ
ที่มีโอกาสได้ใช้ทักษะด้านการนำเสนอ
จึงได้ทดลองเป็นพิธีกรและวิทยากร
ซึ่งยังจำบรรยากาศครั้งแรกที่ขึ้นมายืนหน้าเวทีได้
ทั้งเสียงสั่น พูดไม่ประติดประต่อ ลืมหน้าลืมหลัง

จำได้ว่ามีอยู่เหตุการณ์หนึ่ง
ที่ได้เป็นวิทยากรบนเวทีที่มีคนร่วม 300 คน
หลังจากขึ้นเวทีทุกสัปดาห์เป็นเวลาเกือบ 1 ปี
ไม่รู้ความประหม่าหายไปไหน
ไม่ได้ถึงกับไม่ตื่นเต้น เพราะเวทีใหญ่ขนาดนี้
ยิ่งเป็นครั้งแรก แต่คิดว่าเป็นเพราะชั่วโมงบิ
นในการขึ้นเวทีเล็กๆ ที่ผ่านมา
ทำให้งานนั้น ได้รับคำชมจากผู้ใหญ่พอสมควร

อีกเหตุการณ์ คือ
พอเรามีความมั่นใจในตัวเองมากขึ้น
และมีโอกาสได้เรียนปริญญาโท (MBA)
หนึ่งในกิจวัตรประจำสัปดาห์
คือ การอาสาออกไปพรีเซ็นต์งาน
ให้เพื่อนในกลุ่มทุกสัปดาห์

บางครั้งเนื่องด้วยทุกคนที่มาเรียนเสาร์-อาทิตย์
ทำงานจันทร์-ศุกร์ จึงไม่ค่อยได้เจอกัน
สรุปงานกัน งานที่นำเสนอเช้าวันเสาร์..
เพิ่งเห็นงานก่อนพรีเซ้นต์
เรียกว่าบางครั้ง พรีเซ้นต์ไปแก้ปัญหาเฉพาะหน้าไป
เพราะสรุปงานที่คนอื่นเขียน
คือพยายามทำความเข้าใจเอาเองตรงนั้นเลย
ว่าเพื่อนต้องการสื่ออะไร
ถูกบ้างผิดบ้าง แต่อาศัยความกล้าและประสบการณ์

พอถึงช่วงพรีเซ้นต์งานวิทยานิพนธ์ตอนจบปริญญาโท
จึงไม่ถึงขนาดประหม่าเหมือนเพื่อนๆ ที่ไม่ค่อยขึ้นเวที
และจำได้ว่า มีคำถามหนึ่งซึ่งจำได้ว่า
ไม่ได้เตรียมข้อมูลไป แต่ยังกล้าตอบอาจารย์
ไปแบบน้ำขุ่นๆ ว่า เป็นความลับทางธุรกิจ..
บอกทั้งหมดไม่ได้จริงๆ เตรียมมาแค่นี้
กลับกลายเป็นว่า อาจารย์เห็นว่ามีไหวพริบ
ในการแก้ปัญหาเฉพาะหน้า

สิ่งที่กล่าวถึง..
ไม่ได้แนะนำให้ขายผ้าเอาหน้ารอด
หรือให้เอาสีข้างถูในการแก้ปัญหาแต่อย่างใด
เตรียมตัวให้พร้อมอีกนิดจะทำได้ดี..กว่านี้มาก

บทสรุปจาก 2 เหตุการณ์ที่เล่ามาช้างต้นก็คือ
ถ้าคนทั่วไปคิดว่า
สิ่งที่คนบางคนทำแล้วดูง่าย..
ทั้งๆ ที่คนอื่นไม่กล้าทำ
จนดูเหมือนเค้ามีพรสวรรค์ หรือเกิดมาเพื่อสิ่งนี้

จะบอกว่า จริงๆ แล้วทุกคนมีพรสวรรค์กันหมด
อยู่ที่คุณหาโอกาสที่จะฝึกฝนตัวเองตลอดเวลาหรือเปล่า
หรือคุณยอมปล่อยให้ความกลัวหยุดยั้งโอกาสดีๆ ในชีวิตคุณ
คุณเท่านั้นที่เป็นผู้เลือก

อย่าลืมนะ Practice makes perfect
พรสวรรค์ = พรแสวง + ชั่วโมงบิน

แหล่งที่มา     Facebook : Pop's Life