พึ่งพาใครไหนเล่า...จะดีเท่าพึ่งพาตัวเอง....

กาลครั้งหนึ่ง
มีคุณลุงอยู่ท่านหนึ่ง
ในช่วงวัยหนุ่มคุณลุงท่านนี้เป็นหัวหน้าคนงาน
อยู่ในเหมืองทองคำ มีรายได้ดีมาก

แต่คุณลุงท่านนี้ไม่เคยเก็บเงินเลย มีเท่าไรก็ใช้หมด
เนื่องจากคุณลุงเป็นคนจิตใจดี ใครมาหยิบยืมก็ให้
เลี้ยงเพื่อนฝูงตลอด คุณลุงมีเพื่อนเยอะมาก
จนกระทั่งคุณลุงท่านนี้เกษียณอายุจากการทำงาน
ปรากฏว่าไม่มีเงินเหลือเลย จากชีวิตการทำงานอันยาวนาน

คุณลุงมีลูก 5 คน เมื่อคุณลุงไม่มีเงินก็จำเป็น
ต้องไปอาศัยอยู่บ้านลูกๆ ทั้ง 5 คน

วันจันทร์ ไปอยู่บ้านลูกสาวก็ถูกลูกเขย
พูดจากระทบกระเทียบ เช่น ทำไมคุณพ่อคุณ
ไม่ไปบ้านลูกคนอื่นบ้างนะ ผมจะทำอะไรก็อึดอัดจริงๆ

วันอังคาร ไปอยู่บ้านลูกชาย ก็ถูกหลานและ
ลูกสะใภ้กระทบกระเทียบ เช่น รำคาญคุณปู่จังเลย
กับข้าวที่หนูชอบดูสิคุณปู่ทานหมดเลย
ทำไมคุณปู่ไม่ไปบ้านอื่นบ้าง

เป็นเช่นนี้ตลอดคุณลุงก็เปลี่ยนไปอยู่บ้านลูกคนนั้นที
คนนี้ที ก็ถูกลูกบ้าง ลูกเขยบ้าง ลูกสะใภ้บ้าง หลานบ้าง
พูดจาถากถางอยู่ตลอด แต่คุณลุงก็ต้องทน
เพราะคุณลุงไม่มีเงินเก็บแม้แต่บาทเดียว

อยู่มาวันหนึ่ง คุณลุงตัดสินใจเรียกลูกๆ ทุกคนมาแล้วบอกว่า .....
พ่อจะไม่อยู่สัก 2 ปีนะลูกเพราะเพื่อนพ่อที่เป็นเจ้าของ
เหมืองทองคำมันเขียนจดหมายมาขอร้องให้พ่อไป
ช่วยงานที่เหมืองทองคำของมัน พ่อจำเป็นต้องไปช่วยเขาจริงๆ

ลูกๆ ได้ฟังก็ดีใจสนับสนุนเพื่อให้
คุณลุงท่านนี้ไปให้พ้นๆ จะได้ไม่เป็นภาระอีกต่อไป

เมื่อครบ 2 ปี คุณลุงท่านนี้กลับมาพร้อมกับ
ลังเหล็กใบใหญ่ 1 ใบ ไปไหนแกก็ลากไปด้วย
ลูกๆ ก็พากันแปลกใจและถามว่า ลังอะไร
คุณลุง ตอบว่าเป็นสมบัติชิ้นสุดท้ายที่ได้
มาจากเหมืองทองคำของเพื่อน
ถ้าใครดูแลพ่อจนถึงวาระสุดท้าย
ก็จะมอบสมบัติในลังเหล็กให้ทั้งหมด

ปรากฏว่า ลูกๆ พากันตื่นเต้น
ต่างอาสามาดูแลคุณพ่อกันยกใหญ่

วันจันทร์ คุณลุงก็อยู่กับลูกสาวคนโต
ลูกเขยกับหลานก็พากันเอาใจบีบนวดให้
หาของกินดีๆ มาให้

แต่ยังไม่ทันไรลูกชายคนที่สองก็มาตามให้ไปอยู่ด้วย
และก็เช่นกันยังไม่ทันไร ลูกสาวคนที่สาม
ก็มาตามให้ไปอยู่ด้วยอีก

ปรากฏว่าลูกๆ ทั้ง 5 คน ของคุณลุง
ต่างแย่งกันเอาใจและปรนนิบัติคุณลุงท่านนี้อย่างดี
แต่เวลาไปไหนคุณลุงก็จะลากลังเหล็กใบนี้ไปด้วยตลอด

เวลาผ่านไป 7 ปี คุณลุงท่านนี้เสียชีวิตลง
หลังงานพิธีศพ ลูกๆ ทุกคนมานั่งล้อมลังเหล็กใบนี้
เพื่อแบ่งสมบัติกัน ลูกสาวคนโตเป็นคนเปิดฝาลังเหล็ก
พบว่ายังมีผ้าสีขาวปิดอยู่อีกชั้นหนึ่ง และ
มีจดหมายฉบับหนึ่งวางอยู่ ลูกสาวคนโตก็เปิดอ่านให้น้องๆ ฟัง

เนื้อความในจดหมายเขียนไว้ว่า
“ถึงลูกๆ ที่รักทุกๆ คน ก่อนอื่นพ่อต้องขอบคุณ
ก้อนหินทุกๆ ก้อน ในลังเหล็กใบนี้
ที่ได้เลี้ยงดูชีวิตพ่อจนถึงวาระสุดท้าย

พ่อขอให้ลูกๆ แบ่งก้อนหินในลังเหล็กใบนี้
ไปคนละเท่าๆ กัน เพื่อเป็นอนุสรณ์เตือนใจ
ให้พวกเจ้าหมั่นเก็บออมเสียตั้งแต่วันนี้
เพื่อเวลาพวกเจ้าแก่ตัวลงจะได้ไม่มีชีวิต
ที่น่าสมเพชอย่างพ่อ....รักลูก....
จากพ่อ

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
อย่าประมาท
อย่าคาดหวังว่าใครจะเลี้ยงดูเรา
ให้เร่งเก็บออมเสียตั้งแต่เนิ่นๆ
จะได้มีชีวิตบั้นปลายที่สุขสบาย

ได้ฟังนิทานเรื่องนี้ทีไรให้รู้สึกสะท้อนใจทุกครั้ง
และไม่เคยคิดว่า เป็นเพียงนิทานเพราะเหตุการณ์แบบนี้
อาจเกิดขึ้นได้กับทุกคนที่ไม่เตรียมเก็บออมเงินเสียตั้งแต่เนิ่นๆ
พึ่งพาใครไหนเล่า...จะดีเท่าพึ่งพาตัวเอง....

แหล่งที่มา    Facebook : SSO Savings Club