คุณพ่อคุณแม่...อย่ารักลูกเกินเหตุ จนเป็นทาสรักนะ

ยุคสมัยนี้ รู้สึกว่า พ่อแม่ไทย (จำนวนมาก)
กำลังให้ความรักกับลูก สูงเว่อร์เกินไปมาก

จริงอยู่ ความรักของพ่อแม่ ที่มีต่อลูก มันมากมาย หาที่สุดไม่ได้
แต่ไม่ใช่เหตุผลที่ดีว่า พ่อแม่ควรจะบำเพ็ญทุกรกิริยา(ทำร้ายตัวเอง)
เพื่อเอาทุกอย่างไปทุ่มให้ลูก

พ่อแม่ยอมขึ้นรถเมล์… แต่บอกให้ลูกขึ้น TAXI
พ่อแม่กินกาแฟโบราณ...แต่ให้ลูกกินกาแฟหรู
พ่อแม่ใช้มือถือจีน...แต่ให้ลูกใช้ไอโฟนหน้าใหญ่
นี่มันใช่เหรอ ?

ยังไม่นับสารพัดงานบ้าน กวาดถูบ้าน ล้างจาน เทขยะ ...
พ่อแม่ก็ยังไปแย่งทำเองหมด ด้วยหวังว่า
อยากให้ลูกอ่านหนังสือเต็มที่ งานบ้านมันกระจอก ปล่อยพ่อแม่ทำเอง
นี่มันใช่เหรอ ?

กล้าฟันธงว่า เด็กส่วนใหญ่ไม่ได้นั่งอ่านหนังสือตลอดเวลาหรอก...
ตอนคุณหิ้วขยะออกไปเท ลองชำเลืองมองลูกดู...
ถ้าไม่นั่งดูทีวี เล่นเน็ท ก็กำลังแชทไลน์กับเพื่อน

พ่อแม่อย่าไปทำงานบ้านแทนเขาทั้งหมด ...
หากคุณไม่มอบหมายให้ทำงานบ้านอะไรเลย
ลูกจะมีโอกาสกลายร่างเป็น “เด็กที่เป็นศูนย์กลางระบบสุริยจักรวาล”

...ทุกสรรพสิ่งล้วนหมุนรอบตัวกรู
เขาจะยุ่งอยู่แต่กับเรื่องของตัวเอง
ต้องทำการบ้าน ต้องทำงานฝีมือ ต้องหาข้อมูล ฯลฯ
เรื่องของกรูสำคัญที่สุดในสามโลก

หนักเข้า ก็เอาแต่อยู่แต่ในห้องตัวเอง
จนพ่อแม่แทบจะต้องส่งข้าว ส่งน้ำ
คุยกันโดยส่ง LINE ในบ้าน

ถ้าพ่อแม่ยอม ก็คือการบอกลูกทางอ้อมว่า
ลูกเป็นคนพิเศษ พ่อแม่พร้อมจะเป็นทาสรัก ...
ยอมทำงานบ้าน ทำงานหาเงิน และจะประหยัด
เพื่อส่งมอบทรัพยากรทั้งหมด พร้อมความรักไปที่ลูก

อย่าไปสอนเขาว่า
เขาอยู่เหนืองานบ้าน งานกระจอกที่น่าเบื่อหน่าย ...จงปล่อยให้แม่ทำ
เขาอยู่เหนือการประหยัด มัธยัสต์ทั้งปวง... จงปล่อยพ่ออด

เพราะนั่นคือ การสร้างสิ่งแวดล้อมในบ้านให้แตกต่าง
จากความเป็นจริงนอกบ้าน มันคือโลกเสมือน ที่มีเฉพาะในบ้านคุณเท่านั้น
ถ้าพ่อแม่ไม่สอนเขา ...โลกจริงจะสอนเขาเอง

แหล่งที่มา    Facebook : นิ้วโป้ง Fundamental VI