วันพุธที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2560

ลักษณะภาษาที่ควรใช้ในการอ่านสรุปความ

  1) ต้องใช้ถ้อยคำสำนวนที่เป็นภาษาทางการ
  2) ใช้คำศัพท์ถูกต้องตามพจนานุกรมไม่แปลงรูปศัพท์ตามแบบภาษาพูด
เช่น
ภาษาพูด พจนานุกรม
มั้ยไหม
นู๋หนู
จัยใจ
จิงจริง
หร๋อหรือ
แว้วแล้ว
เค้าเขา
นิดนึงนิดหนึ่ง
คับครับ
ป่าวเปล่า

  3) เขียนข้อเท็จจริงหรือความคิดเห็นที่ปรากฏในสาร (ไม่ใส่ความคิดเห็นส่วนตัว)
  4) เนื้อความที่เขียนต้องชัดเจน 
  5) มีการเชื่อมโยงเนื้อความด้วยคำเชื่อมที่เหมาะสมกับใจความ ทั้งแบบคล้อยตาม
ขัดแย้ง เป็นเหตุเป็นผล เลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง

แหล่งที่มา : สื่อรายวิชา up003 การใช้ภาษาไทย (Using of Thai Language) ที่เว็บ https://thaimooc.org/

วันจันทร์ที่ 7 สิงหาคม พ.ศ. 2560

การอ่านออกเสียงภาษาไทย

1. การอ่านตัวเลข 2 หลัก เลขท้ายเป็นเลข “1” ให้ออกเสียง “เอ็ด”
ตัวอย่าง
11 อ่านว่า สิบ-เอ็ด
41 อ่านว่า สี่-สิบ-เอ็ด

2. การอ่านตัวเลขที่มีทศนิยม ตัวเลขที่อยู่หน้าจุดทศนิยมให้อ่านเป็นจำนวนเต็ม  สำหรับตัวเลขที่อยู่หลังจุดทศนิยมให้อ่านเรียงทีละตัว
ตัวอย่าง
1.25     อ่านว่า หฺนึ่ง-จุด-สอง-ห้า
15.347 อ่านว่า สิบห้า-จุด-สาม-สี่-เจ็ด

3. การอ่านเลขบอกเวลา การเขียนสัญลักษณ์คั่นกลางระหว่างตัวเลขได้ 2 แบบ
1) ใช้เครื่องหมายมหัพภาค (จุด . )
2) ใช้เครื่องหมายทวิภาค (จุดคู่ : )
ตัวอย่าง
16.00 หรือ 16:00 อ่านว่า สิบ-หก-นา-ฬิ-กา
12.30 หรือ 12:30 อ่านว่า สิบ-สอง-นา-ฬิ-กา-สาม-สิบ-นา-ที

ในกรณีที่มีเศษของวินาที (ตัวเลขหลังจุดทศนิยมที่เป็นเศษของวินาที) ให้อ่านแบบเรียงตัว
ตัวอย่าง
08:02:37.86 อ่านว่า แปด-นา-ฬิ-กา-สอง-นา-ที-สาม-สิบ-เจ็ด-จุด-แปด-หก-วิ-นา-ที

4. การอ่านเลขหนังสือราชการ ให้อ่านพยัญชนะเรียงตัวเช่นเดียวกับตัวเลข ทั้งที่อยู่ด้านหน้าจุดทศนิยม
และหลังจุดทศนิยม
ตัวอย่าง
หนังสือที่ ศธ 00489.951 อ่านว่า หฺนัง-สือ-ที่-ศอ-ทอ-ศูนย์-ศูนย์-สี่-แปด-เก้า-จุด-เก้า-ห้า-หนึ่ง
หนังสือที่ ลว 00213.47 อ่านว่า หฺนัง-สือ-ที่-ลอ-วอ-ศูนย์-ศูนย์-สอง-หนึ่ง-สาม-จุด-สี่-เจ็ด

5. การอ่านเครื่องหมายวรรคตอน สามารถแบ่งได้เป็น 2 กลุ่ม คือ 
    - เครื่องหมายที่ไม่ต้องอ่าน หมายถึง เครื่องหมายวรรคตอนที่ใช้ประกอบการเขียน เพื่อเตือนให้ผู้อ่าน พยายามทำเสียงให้เหมือนหรือคล้ายคลึงกับความเป็นจริง เช่น เครื่องหมายปรัศนี (เครื่องหมายคำถาม หรือ เครื่องหมายสงสัย ?) และเครื่องหมายอัศเจรีย์ (เป็นคำอุทาน !) เป็นต้น
     เมื่อผู้อ่านพบเครื่องหมายที่ไม่ต้องอ่าน ผู้อ่านไม่จำเป็นต้องอ่านเครื่องหมายวรรคตอนนั้น แต่ให้ผู้อ่านพยายามทำเสียงให้เหมือนหรือคล้ายกับความเป็นจริง

ตัวอย่าง
โอ้โห! ทำไมวันนี้การบ้านเยอะจัง
วันนี้เธอไม่มาเล่นด้วยกันหรือ?

    - เครื่องหมายที่ต้องอ่าน จำเป็นต้องอ่านออกเสียง เนื่องจากมีผลต่อความหมายของข้อความ เช่น
       * เครื่องหมายไม้ยมก (ๆ) ให้อ่านคำหรือข้อความนั้นซ้ำอีกหนึ่งรอบ
ตัวอย่าง
ในวันหนึ่ง ๆ อ่านว่า ใน-วัน-หนึ่ง-วัน-หนึ่ง
เด็ก ๆ อ่านว่า เด็ก-เด็ก

       * เครื่องหมายไปยาลน้อย (ฯ)  นิยมเขียนไว้เพื่อใช้ละคำที่รู้จักกันดีอยู่แล้ว โดยละส่วนท้ายไว้เหลือแต่ส่วนหน้าของคำให้พอเป็นที่เข้าใจ 
ตัวอย่าง
กรุงเทพฯ อ่านว่า กรุง-เทบ-มะ-หา-นะ-คอน  
โปรดเกล้าฯ อ่านว่า โปรด-เกล้า-โปรด-กระ-หม่อม

       * เครื่องหมายไปยาลใหญ่ (ฯลฯ)  ละข้อความข้างท้ายที่อยู่ในประเภทเดียวกัน ซึ่งยังมีอีกเป็นจำนวนมากและไม่ได้นำมาแสดงไว้ ซึ่งการอ่านเครื่องหมายไปยาลใหญ่ที่อยู่ข้างท้ายข้อความให้อ่านว่า “ละ” หรือ “และอื่น”
ตัวอย่าง
ห้างสรรพสินค้ามีสินค้ามากมายให้เลือกซื้อ เช่น เสื้อผ้า อาหาร เครื่องดื่ม ฯลฯ  
อ่านแบบที่ 1 ว่า ห้างสรรพสินค้ามีสินค้ามากมายให้เลือกซื้อ เช่น เสื้อผ้า อาหาร เครื่องดื่ม และอื่น ๆ
อ่านแบบที่ 2 ว่า ห้างสรรพสินค้ามีสินค้ามากมายให้เลือกซื้อ เช่น เสื้อผ้า อาหาร เครื่องดื่ม ละ

หากปรากฏเครื่องหมายไปยาลใหญ่และอยู่ระหว่างข้อความ ให้อ่านว่า “ละถึง” 
ตัวอย่าง
พยัญชนะไทย มี 44 ตัว คือ ก ฯลฯ ฮ อ่านว่า พยัญชนะไทยมี 44 ตัวคือ ก.ไก่ ละถึง ฮ.นกฮูก

6. การอ่านอักษรย่อ อักษรย่อ หมายถึง การใช้ตัวอักษรย่อแทนคำหรือวลีซึ่งเป็นรูปเต็ม ซึ่งการอ่านออกเสียงอักษรย่อนั้น ผู้อ่านต้องทราบชื่อเต็มของอักษรย่อนั้น ๆ เสียก่อน
ตัวอย่าง
รฟท.ย่อมาจาก การรถไฟแห่งประเทศไทย
รศ. ย่อมาจาก รองศาสตราจารย์
ภก. ย่อมาจาก เภสัชกร
ป.ต.ท. ย่อมาจาก การปิโตรเลียมแห่งประเทศไทย
นสพ. ย่อมาจาก หนังสือพิมพ์

7. การอ่านคำไทย สามารถจำแนกหลักการอ่านที่ถูกต้องได้เป็น 2 รูปแบบ คือ
   1)  อ่านคำแบบมาตรฐาน อ่านโดยยึดหลักการอ่านออกเสียงมาตรฐานตามราชบัณฑิตยสถานกำหนด
  2)  อ่านคำตามความนิยม  
ข้อความอ่านคำแบบมาตรฐานอ่านคำตามความนิยม
เกียรติประวัติ
เกียด-ติ-ประ-หวัด
เกียด-ประ-หวัด
ขะมักเขม้น
ขะ-มัก-ขะ-เม่น
ขะ-หมัก-ขะ-เม่น
คุณวุฒิ 
คุน–นะ-วุด-ทิ
คุน-นะ-วุด 
มกราคม
มะ-กะ-รา-คม
มก-กะ-รา-คม
มนุษยสัมพันธ์
มะ-นุด-สะ-ยะ-สำ-พัน
มะ-นุด-สำ-พัน

แหล่งที่มา : สื่อรายวิชา up003 การใช้ภาษาไทย (Using of Thai Language) ที่เว็บ https://thaimooc.org/

ตอน 37 ลาก่อนทองแดง

ตอน 36   อ่านตอนสามสิบหก เรื่อง "ลาก่อนพ่อสิงโต...พ่อหมาใจดี...." ได้ที่นี่ ทองแดงเริ่มไม่ทานข้าวช่วงปลายเดือนมิถุนายน 2566 ช่วงนั...