วันศุกร์ที่ 8 พฤษภาคม พ.ศ. 2558

ตอน 36 ลาก่อนพ่อสิงโต...พ่อหมาใจดี....

ตอน 36   อ่านตอนสามสิบห้า เรื่อง "พาเพลินหมาน้อยที่บ้าน" ได้ที่นี่

วันพฤหัสบดีที่ 7 พฤษภาคม 2558 วันแรม 5 ค่ำ เดือน 6 .... พ่อหมาใจดีได้จากเราไปแล้ว..... ลาก่อน

แม่หมาบ็อบบี้ได้จากไปเมื่อวันพฤหัสบดีที่ 3 เมษายน  2557 ผ่านมาเกือบปีเศษๆ พ่อโตก็ได้ตามแม่บ็อบบี้ไป ที่ผ่านมาพ่อโตแข็งแรง กินเก่ง อ้วน จนคิดว่าจะเดินไหวไหม ไม่คิดว่าจะมีวันนี้.... วันที่พ่อสิงโตของเราจากไป



เมื่อวานได้กลับถึงบ้านประมาณหกโมงเย็นเศษๆ เห็นพ่อสิงโตหมดแรง ลุกเดินไม่ไหว แต่ยังพงกหัวขึ้นได้ แต่เดินไม่ไหว ก็พยายามให้พ่อโตกินน้ำ นำน้ำมาวางไว้ด้านหน้าให้ แต่พ่อโตก็ไม่กิน ถึงเวลาให้อาหารเย็นช่วงทุ่มครึ่ง ก็เอาตับ ปลาทู ขย้ำให้พ่อโตกิน แต่ก็ไม่ยอมกิน ไม่สนใจ ไม่รับรู้ จนรู้สึกว่าเราควรจะพาพ่อสิงโตไปคลีนิคหน้าปากซอยที่บ้านดีกว่า เพราะร้านคลีนิคจะเปิดถึงสองทุ่ม เราก็ไม่มีรถจะพาพ่อโตไป จึงตัดสินใจเอาพ่อโตไปใส่ไว้ที่ตะกร้าหน้ารถจักรยาน พ่อโตก็โตใส่วางให้นอนไม่ได้ ได้ในท่านั่ง และหัวพ่อโตก็เอนมาทางแฮนหน้ารถจักรยาน ไปถึงคลีนิคก็ใกล้สองทุ่ม แต่ร้านหมอก็มีหมาไข้เยอะทีเดียว น่าจะถึงสามทุ่มกว่ากระมั่งกว่าจะหมดหมาไข้



พ่อสิงโตไปถึงก็หายใจแรงมาก ได้มาวางนอน นึกว่าพ่อโตน่าจะรีบรักษาก่อน แต่หาเป็นเช่นนั้นไม่ เพราะเขาบอกว่าพ่อโตยังหายใจแรงเกินเดี๋ยวชัก ก็เลยรอตามคิว จนถึงสองทุ่มครึ่ง และหมอบอกว่าไม่ควรใส่ตะกร้าหน้ารถจักรยานเพราะหมาอาจจะแย่ได้ เราก็เลยกลับแท็กซี่พาหมามาที่บ้านก่อน แล้วค่อยรีบกลับไปเอารถจักรยานที่จอดหน้าปากซอย และเมื่อกลับไปถึงบ้าน ก็เรียกพ่อสิงโตซึ่งพ่อโตก็ไม่หายใจแล้ว.. ไม่รู้ว่าพ่อโตไม่หายใจตั้งแต่อยู่ที่ร้านหมอหรือเปล่า เพราะเราก็ไม่ได้เรียกสิงโต ก็รีบพากลับบ้าน

   

ตอนพ่อโตอยู่ที่คลีนิค รอการรักษาพ่อโตก็ยังจะพยายามลุกขึ้นเลย หรือเป็นเพราะถูกฉีดยาสองเข็ม ก็เลยทำให้พ่อโตไป เพราะตอนพลิกตัวพ่อโตเพื่อให้ฉีดยาเข็มที่สองก็รู้สึกพ่อโตไม่มีแรงแล้ว และหมอยังบอกให้พาสิงโตมาพรุ่งนี้อีก...

พรุ่งนี้...ไม่มีพ่อสิงโตแล้ว ไม่ต้องพาพ่อสิงโตไปหาหมอแล้ว ... หมดลมหายใจ... นับจากมาถึงบ้าน พ่อสิงโตคงรอให้เรากลับมาเพื่ออำลากัน ลาก่อน...



เราทำงานทุกอย่างเสร็จแล้ว ก็จะห้าทุ่มแล้ว เราก็มาขุดหลุมฝังพ่อสิงโต ขุดจนมือพอง พ่อสิงโตตัวไม่โตใหญ่ แต่ก็ไม่เล็ก ก็ต้องขุดหลุมใหญ่ให้ครอบคลุมตัวใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงก็ฝังพ่อสิงโตเสร็จสิ้น ระหว่างฝั่งก็ร้องไห้.... และอธิฐานขอให้พ่อสิงโตมีชีวิตในชาติหน้าที่ดี สุขภาพแข็งแรง มีอายุยืนยาววววว

ลาก่อนพ่อสิงโต...พ่อหมาใจดี... พ่อโตอายุสิบกว่าปีแล้ว ระหว่างช่วงเวลาที่ผ่านมาพ่อโตแทบจะหาหมอน้อยมาก มีแต่ฉีดยารักษาเห็บ ไม่ค่อยได้พาหาหมอ ช่วงหลังๆ ก็ไม่ค่อยมีเห็บแล้ว ไม่คิดว่าช่วงหลังๆ พ่อโตก็จะไปหาหมอบ่อยขึ้น  ลาก่อน...พ้อสิงโตใจดี

ติดตามตอน  37   เรื่อง "..." ได้ที่นี่

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

ตอน 37 ลาก่อนทองแดง

ตอน 36   อ่านตอนสามสิบหก เรื่อง "ลาก่อนพ่อสิงโต...พ่อหมาใจดี...." ได้ที่นี่ ทองแดงเริ่มไม่ทานข้าวช่วงปลายเดือนมิถุนายน 2566 ช่วงนั...