ได้มาก็ต้องถนอม
แคล้วคลาดก็ให้ลบลืม!
เพราะรากฐานชีวิตคนเรา
มันคือความปกติธรรมดา
มันไม่ได้ซับซ้อน
เราเองต่างหาก
ที่ทำให้มันซับซ้อนและสับสน!
ที่ว่าสับสนนั้น
ไม่เพียงแต่ระหว่างคนกับคนด้วยกันเท่านั้น
แต่มันยังรวมไปถึงความฝัน
กับความเป็นจริงของตัวเองด้วย
และสาเหตุที่ทำให้เราทุกคน
สับสนวุ่นวายอย่างไม่หยุดหย่อน
ก็คือตัณหาและความอยาก
เพราะความอยาก
พอได้มาจึงไม่ยอมรักษา
พอไม่ได้ก็พยายามไขว่คว้า
ชีวิตคน ยามที่รู้พอ
ความสุขก็รออยู่ตรงหน้า
แหล่งที่มา : Facebook นุสนธิ์บุคส์
สุขให้เป็น...
ความทุกข์มีที่มา
ความสุขก็มีที่มาเช่นกัน
1. ตอนที่อยู่ด้วยกัน
ทุกคนต่างก็คิดว่าเวลายังมีอีกยาวนาน
แต่ที่จริงชีวิตคนเราต่างหมดไป
พร้อมกับการฉีกปฏิทิน
พบกันครั้งหนึ่ง หมดไปครั้งหนึ่ง
2. คนอื่นมองคุณว่ายังไง มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ
คุณใช้ชีวิตอย่างไร มันก็ไม่เกี่ยวกับคนอื่น
3. ศักดิ์ศรีเขาซื้อขายกันราคากิโลละเท่าไหร่?
ทำไมเราต้องใส่ใจว่าคนอื่นเขาจะมองเราเป็นยังไง!
4. สักวันหนึ่งคุณจะเข้าใจว่าการทำความดียากกว่าการทำตัวให้ฉลาด
ความฉลาดเรียนรู้ได้แต่ความดีต้องกล้าตัดสินใจทำ
5. ตอนที่อารมณ์ไม่ดี อย่าใช้คำพูดประหารคนที่รักคุณ
6. หลายครั้งในชีวิต ไม่อาจหวนกลับมาฉายซ้ำเหมือนละครรีรัน
เมื่อพลาดแล้วก็หมดโอกาสไปทั้งชีวิต
7. ยอมรับในสิ่งที่เป็น เย็นได้กับสิ่งที่พบ
จบได้กับสิ่งที่พลาด ฉลาดในการใช้ชีวิต
8. ปัญหาทุกอย่างที่เกิดขึ้น สาเหตุล้วนมาจากตัวเราเองทั้งสิ้น
9. บางครั้ง ทั้งๆ ที่ให้อภัยคนอื่นไปแล้วแต่ใจก็ยังไม่เป็นสุข
นั่นเป็นเพราะว่าเราลืมให้อภัยตัวเองนั่นเอง
10. คนเรามีเกิดย่อมมีวันตาย
ใช้ชีวิตให้คุ้มค่า แต่อย่าใช้ชีวิตแบบล้างผลาญ
คุณอาจไร้คู่ ไร้ชื่อเสียง แต่อย่าไร้ซึ่งความดี
11. คนเรามักทำอะไรโง่ๆ เสมอ
เย็นชาต่อคนที่รักเรา
เฝ้าใฝ่หาคนที่เย็นชาต่อเรา
สุดท้ายก็ทำเองเจ็บเอง
12. ของที่ไม่อยากได้ ต่อให้มีราคาก็ไม่ต่างอะไรกับขยะ
13. หากคุณไม่ได้ตาบอด ก็อย่าเอาหูมาตัดสินคนอื่น มันไม่ยุติธรรม
14. เจ๋งจริง ไม่ใช่อยู่ที่คุณรู้จักใครมากน้อยเพียงใด?
แต่อยู่ที่ยามคุณตกอับมีใครสักกี่คนที่ยังรู้จักคุณ ?
15. คนที่ไม่ต้องการคำอธิบายจากปากของคุณ
พอคุณอ้าปาก คุณก็แพ้แล้ว!
16. มีผู้คนมากมายที่เดินผ่านเข้ามาในชีวิตของคุณ
เขาอาจไม่ได้อยู่กับคุณจนวันสุดท้าย
แต่เขามาเพื่อให้บทเรียนกับคุณต่างหาก
17. ห่างกันสักพัก
เป็นคำที่อธิบายของความรักที่กำลังจะเหือดหายไป
18. พอโตเป็นผู้ใหญ่
กลับรู้สึกอาลัยหาวัยเด็ก ยิ่งรู้มาก ยิ่งไม่มีความสุข
19. วางไม่ลงก็แบกไว้เสีย ปลงไม่ได้ก็จำไว้เสีย ทิ้งไม่ได้ก็รั้งไว้เสีย
รอให้จนถึงวันหนึ่ง
แบกไม่ไหวก็วางได้เอง จำไม่ได้ก็ปลงได้เอง รั้งไม่อยู่ก็ทิ้งไปเอง
แหล่งที่มา : Facebook นุสนธิ์บุคส์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น