วันจันทร์ที่ 9 กรกฎาคม พ.ศ. 2555

ตอน 23 บ็อบบี้ จากเด็ก...แม่หมา

ตอน 23 อ่านตอนยี่สิบสอง เรื่อง "นิสัยแพนดา ทองแดง แตกต่างกัน" ได้ที่นี่







วันนี้จะมาเล่าเรื่องราวของแม่หมา บ็อบบี้จากเด็ก จนถึง ปัจจุบัน (แม่หมา) ว่ามีพัฒนาการอย่างไร หากนับรวมเวลาก็น่าจะประมาณ 10 ปีได้แล้ว ย้อนกลับ หากดูเวลาถ่ายรูป ณ เวลานั้น ก็คือ วันที่ 7 มกราคม 2545 จวบจนบัดนี้ ปี 2555 ก็ประมาณ 10 ปี แต่น่าจะเกิดก่อนหน้านั้นอีกสัก 2-3 เดือนกระมั่ง ก็น่าจะได้แม่บ็อบบี้มาตอนปลายปี 2544 น่าจะมีอายุประมาณ 1 เดือนได้มั่ง (ไม่แน่ใจเรื่องระยะเวลาที่ชัดเจน) ตัวเล็กเท่าฝ่ามือเอง ซึ่งก็ได้มาพร้อมกันทั้งแม่บ็อบบี้ และพ่อสิงห์โต เพราะเป็นพี่น้องแม่เดียวกัน แต่จะพ่อเดียวกันหรือเปล่า "ไม่ทราบ"  จะเรียงลำดับภาพจากแรก - ปัจจุบัน ดังรูปข้างบน








จำได้ว่า แรกที่เอามาเลี้ยง ไม่มีกรง และอยู่ที่บ้านหลังเก่าบนพื้นที่เดิม (ปัจจุบันได้สร้างบ้านใหม่บนที่ดินเดิม) ก็เลยเอากรงเลี้ยงนกของพ่อมาเลี้ยงหมา  โดยจะมีประตูเปิด-ปิดอยู่ด้านบนไม่ใช่ด้านข้าง ดังนั้น ตอนเล็กๆ ก็จะอยู่ในกรงและจับออกมาเดินเล่นข้างนอกบ้าง พอค่อยๆ โตขึ้น บ็อบบี้ก็สามารถเข้า-ออกกรงเองได้ ทุกครั้งที่ออกจากกรงก็จะออกจากประตูด้านบน (หลังคา) มีช่องเปิดไว้ให้ขึ้น และทุกครั้งที่เข้ากรงก็จะปีนกรงไปเข้าประตูด้านบน ซึ่งทั้งบ็อบบี้และสิงห์โตก็สามารถเข้า-ออกจากประตูกรงได้ ไม่มีปัญหา ก็ขึ้นอยู่กับความพอใจว่าอยากจะเข้าหรือไม่ ตอนโตก็จะไม่ค่อยได้ขังกรงจะปล่อยอยู่ในบ้านที่มีบริเวณมากกว่า










 ซึ่งทั้งบ็อบบี้และสิงห์โต (รวมทั้งหมาตัวอื่นๆ อีก รวมทั้งหมด 5 ตัวด้วยกัน) ก็อยู่ตั้งแต่บ้านหลังเก่า จนถึงการรื้อบ้านหลังเดิม และเริ่มการก่อสร้างบ้านหลังใหม่ ตั้งแต่การเจาะเสาเข็ม ทำพื้นชั้นล่าง จนถึง ชั้นบน และสร้างเป็นรูปบ้านจนแล้วเสร็จ

















 ซึ่งในช่วงการสร้างบ้านนั้น ก็จะสร้างที่พักชั่วคราวด้านหน้าและใต้ที่พักชั่วคราวก็จะเป็นกรงหมา รวมทั้งมีกรงที่พ่อสร้างขึ้นเพิ่มเติม แต่อยู่ได้เพียงตัว สองตัวก็เต็มกรงแล้ว เป็นกรงเล็กๆ ไม่ใหญ่โตนัก




ตลอดเวลาที่ผ่านมา แม่บ็อบบี้ก็ไม่มีลูกแต่ประการใด (ที่บ้านมีตัวเมียคือแม่บ็อบบี้ และตัวผู้คือสิงห์โต เป็นพี่น้องกัน) แต่ระยะช่วงปีก่อน (ปี 2554) พ่อปล่อยเจ้าสองตัวออกนอกบ้านบ่อย ปล่อยออกจากบ้านทุกเช้า บ่าย บางทีปล่อยจนลืม หมาๆ ต้องมานอนรอเข้าบ้าน อยู่ที่หน้าประตูเสมอ อาจจะเป็นสาเหตุนี้ก็ได้ทำให้แม่บ็อบบี้มีลูกจนได้ เพราะแรกเริ่มคิดว่าจะเลี้ยงแค่ 2 ตัว (เมื่อก่อนจะมีมากกว่านี้ แต่ปัจจุบันเหลืออยู่แค่นั้น) และไม่คิดว่าแม่บ็อบบี้จะมีลูกแต่ประการใด จนปลายปี 2554 ก็สังเกตได้ว่าแม่บ็อบบี้คงท้องและได้ลูกในต้นปี 2555 ที่ผ่านมา ตามเรื่องราวที่ได้เริ่มต้นเขียนลงบล็อกเป็นตอนๆ มาจนปัจจุบันนี้



คิดๆ ดูก็แปลกดีนะ ทุกเวลาที่่ผ่านมา ก็ไม่เห็นวี่แววว่าจะมีลูกหมาเกิดแต่ประการใด บทจะมีมาก็มา อาจจะเป็นสาเหตุที่เล่าให้ฟัง


แม่บ็อบบี้มีปัญหาเรื่องผิวหนังในช่วงหลังจากสร้างบ้านใหม่เสร็จ ก่อนหน้านั้นไม่มีปัญหาเรื่องโรคผิวหนังแต่ประการใด และมีอาการติดพันรักษายาวนานนนนนนนนนนนนนน.... มาหลายปีแล้ว ก็เพียงแต่ทุเลาอาการให้ดีขึ้นหรือหายไปในบางช่วงขณะ แต่พอห่างยาก็จะเริ่มมีอาการอีก จนหลังๆ นี้กินยาแล้ว หลายเดือน อาการโรคผิวหนังก็ดูไม่ดีขึ้นเลย ดูเห่อและเป็นมากขึ้น ในช่วงนี้ยิ่งน่าสงสารเห็นมีแผลเต็มไปหมด ไม่รู้จะรักษาอย่างไร เมื่อวันเสาร์ที่ 7 ก.ค. 2555 ที่ผ่านมาก็ไปเอายามาให้อีก เอายาทุกเสาร์เลย แต่ก็ไม่มีอาการที่ดีขึ้น ไม่รู้ว่ายาชุดใหม่ที่เพิ่งได้มานี้จะช่วยได้แค่ไหน


ใครรู้บ้างว่า รักษาโรคผิวหนังของสุนัขให้หายขาดได้ไหม เคยเห็นในเว็บบอกว่าให้ใช้น้ำหน่อไม้ดองก็ทดลองแล้วก็ไม่เห็นหายแถมยังแสบ จนแม่หมาต้องหนีมาแล้ว และบางที่ก็แนะนำให้ใช้น้ำมันเครื่อง ซึ่งวิธีนี้คงไม่เอา สงสารไหนจะเหนียวเหนอะ ไหนจะมีแผล คงรำคาญแย่เลย และขนก็จะสกปรกด้วย ไม่กล้าลองและสงสารแม่หมากลัวจะแย่เสียก่อน  ใครมีวิธีช่วยบอกทีจ้า จักขอบคุณอย่างมากเด้อ......


วันนี้ก็ัยังมีรูปน้องหมา ลูกแม่บ็อบบี้มากฝากอยู่บ้างเช่นเคย












ติดตามตอน 24 เรื่อง "พ่อสิงห์โต อดีต..ปัจจุบัน"

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

ตอน 37 ลาก่อนทองแดง

ตอน 36   อ่านตอนสามสิบหก เรื่อง "ลาก่อนพ่อสิงโต...พ่อหมาใจดี...." ได้ที่นี่ ทองแดงเริ่มไม่ทานข้าวช่วงปลายเดือนมิถุนายน 2566 ช่วงนั...