ชีวิต...ใครลิขิต

เอาเวลาที่่พร่ำบ่น
เปลี่ยนไปลงมือทำ

เอาความคิดที่โทษคนอื่น
หันกลับคืนมาพิจารณาตัวเอง

เอาเวลาหาข้อแก้ตัว
เปลี่ยนมาแก้ไขจุดบกพร่อง

เอาสมองที่คิดหาข้ออ้าง
เปลี่ยนมาคิดหาหนทาง

เอาคำพูดลบ ๆ ฝังดินกลบ
เอามือตบปาก แล้วพูดแต่คำดี ๆ

เอาเวลาคร่ำครวญ
เปลี่ยนมารับผิดชอบชีวิตตนเอง

เสียหลัก ก็ตั้งหลักใหม่
เสียใจ ก็อย่าเสียให้นาน

ล้มแล้วก็เดินต่อ
ไม่โทษใครหรืออะไรทั้งนั้น

เลิกทำตัวเป็นเหยื่อ
ที่สุขทุกข์เกิดขึ้นเพราะการกระทำของคนอื่น

อยากได้ไม่ใช่เหรอ? ชีวิตเป็นของเรา
ชีวิตเป็นของเราแล้วนี่ไง อย่างนั้นก็จงเข้ารับผิดชอบด้วยตัวเอง
ไม่มีใครเอาปืนจ่อหัวให้เราตัดสินใจทำหรือไม่ทำอะไรทั้งนั้น
ทุกอย่างที่เป็นเราในวันนี้ เรามีส่วนรับผิดชอบ 100%

ชีวิตพังเพราะใครไม่รู้ จากนี้กูจะกอบมันขึ้นมาเอง
ปาดน้ำตา แล้วไปต่อ
ทำได้มั้ยล่ะ?

ถ้าทำไม่ได้ ก็อ่อนแอและเป็นเหยื่อต่อไป
ถ้าทำได้ ทุกอย่างมันจะง่ายกว่าที่คิด
เพราะชีวิตมันแค่ถูกบังด้วยน้ำตา
วันดี ๆ อยู่ตรงหน้านี่เอง
วันดี ๆ อยู่ที่นี่ ตรงนี้อยู่แล้ว
แค่เราจะเห็นหรือเปล่า..เท่านั้นเอง

แหล่งที่มา      Facebook : Boy's Thought