"ของจริง" หรือ "แฟชั่น"

หลายครั้งที่เดินเล่นในห้าง
ผ่านร้านบางร้านที่ "เคย" โด่งดังในอดีต
เห็น "สินค้า" บางชิ้นที่เคยฮิตเมื่อวันวาน
วันนี้ช่างดูเงียบเหงาเหลือเกิน

สิ่งที่ได้เป็นบทเรียนก็คือ

หนึ่ง ชื่อเสียงมีขึ้น ย่อมมีลง
ใด ๆ ล้วนอนิจจัง ไม่มีใครหรืออะไรอยู่ค้างฟ้า

รองเท้าสุดฮิต ใส่กันทั้งเมือง
วันนี้คืออัลไล? ลืมหมดแล้ว

เสื้อผ้าใส่แล้วโคตรเท่
วันนี้ลองเอามาใส่สิ ร้องไห้หนักมากแน่ ๆ

ร้านอาหาร โทรศัพท์มือถือ คอมพิวเตอร์ และอีกมากมาย
ที่ถูกหลงลืมไปในที่สุด

สอง "การปรับตัวรับความเปลี่ยนแปลง" 
เป็นสิ่งที่ยักษ์ใหญ่แค่ไหนก็ต้องไม่ลืม
เพราะถ้าไม่เปลี่ยน โลกจะบังคับให้เราต้องเปลี่ยนในที่สุด
และยิ่งเปลี่ยนช้าเท่าไหร่ ก็ยิ่งเจ็บปวดเท่านั้น
เพราะเราจะตกขบวน รั้งท้ายจนโลกลืม

ไม่เพียงแค่ธุรกิจใหญ่โต แต่คิดว่าเราเอามาปรับใช้กับตัวเราได้
ไม่ว่าเราจะทำแค่ธุรกิจเล็ก ๆ หรือเป็นพนักงานบริษัท
โดยถามคำถามสำคัญ 2 คำถาม คือ
   -  หนึ่ง เราอยู่ในจุดไหนของชีวิต?
สูงสุด ต่ำสุด หรือราบเรียบมาโดยตลอด
ถ้าชีวิตต่ำสุด จะแก้ไขอย่างไร
ถ้าชีวิตราบเรียบ จะเพิ่มสีสันอะไรบ้าง
ถ้าชีวิตสูงสุด เราจะแตกหน่อต่อยอดอะไรได้อีก

   -  สอง เราจะปรับเปลี่ยนเพื่อรับมือความเปลี่ยนแปลงที่จะมาถึงอย่างไร?
ไม่มีอะไรแน่นอนเท่ากับความไม่แน่นอน

เคยตกงานฉับพลัน  รู้ดี
ใครที่ไม่ปรับตัว รอดยาก

ความหยิ่งทะนงว่าฉันคือที่ 1 ตลอดกาล
คือยาพิษที่จะฆ่าเราให้ตายทีละน้อย

ตลอดชีวิต  เห็นยักษ์ล้มมาไม่น้อย
เราอยู่ในจุดไหนของชีวิต?
เราจะเตรียมรับความเปลี่ยนแปลงอย่างไร?

คำถามนี้น่าสนใจ
และสิ่งสุดท้ายที่ได้จากการเดินห้าง
เป็นไอเดียคิดว่าสำคัญมาก
นั่นคือ
ถ้าเราไม่ใช่ "แฟชั่น" มาแล้วก็ไป
แต่เป็น "ของจริง" แบบนี้จะอยู่นานและคงทนกว่า

"ของจริง" หรือ "แฟชั่น"
ลองถามตัวเองดูสิ
ว่าคุณน่ะแบบไหน?

แหล่งที่มา     Facebook : Boy's Thought