ใจคน

ความหงุดหงิดไม่พอใจสุดประมาณของคู่สามีภรรยาคู่หนึ่ง ที่มีต่อพระสงฆ์รูปหนึ่งบนรถไฟสปรินเตอร์ สายกรุงเทพฯอุบลราชธานี เมื่อสามอาทิตย์ที่ผ่านมา ที่อยากบอกว่าถ้าหากเป็นชาวพุทธก็เลือกที่จะไม่ทำอย่างสองสามีภรรยาคู่นั้น ที่ถ้าอนุมานอายุตามหน้าตาภรรยาไม่น่าจะเกิน 28 ปี สามีไม่เกิน 43 ปี

ทั้งคู่ทำอะไรหรือ?

ก็ต้องบอกว่าท่าทางและอาการของสามีภรรยาคู่นั้น ที่แสดงออกต่อพระสงฆ์รูปหนึ่งบนรถไฟ ทำให้นึกถึงเหตุการณ์เมื่อหลายปีมาแล้ว ที่เกิดขึ้นกับพระนิสิตของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย (มจร) รูปหนึ่ง ที่ถูกพนักงานเก็บค่าโดยสารของรถร่วม ขสมก.สายหนึ่ง (ขอไม่ระบุสาย) ใช้คำพูดไม่สุภาพ พร้อมไล่พระนิสิตรูปนั้นลงจากรถเมล์คันดังกล่าว

จากเหตุการณ์วันนั้น พระเณรหลายรูปรู้สึกอึดอัดอย่างมาก แล้วได้สะท้อนในใจออกมา อยากให้รถร่วม ขสมก. เก็บค่าโดยสารกันไปเลย แล้วก็อย่าได้มาปรามาสกันอย่างนี้อีก เพราะถือว่าได้จ่ายค่าโดยสาร เฉกเช่น ฆราวาสไปแล้วเช่นกัน
และเมื่อหลายปีมาแล้วเช่นกัน กรณีที่พนักงานเก็บค่าโดยสารของรถร่วม ขสมก.สายหนึ่ง (ขอไม่ระบุ) ด่าพระเณร 45 รูป ที่ขึ้นมานั่งบนรถที่ตนทำหน้าที่

ซึ่งสาเหตุที่ทำให้พนักงานเก็บค่าโดยสารคนนั้นอารมณ์เสียและเก็บอารมณ์ไม่อยู่ เท่าที่เห็นเหตุการณ์วันนั้นตลอดก็คือทันทีที่รถร่วม ขสมก.คันนั้นจอดป้ายก็มีพระเณรจำนวน 45 รูป เดินตรงมาขึ้นรถ ซึ่งในขณะที่กำลังจะขึ้นรถ ก็เป็นจังหวะเดียวกับที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะขึ้นเหมือนกัน

เท่าที่ดูตลอด เห็นว่าทั้งพระเณรและผู้หญิงคนนั้นต่างฝ่ายต่างจะขึ้น จึงไม่ทันดูว่าพระ ว่าเณร ว่าเป็นโยมผู้หญิง (แต่เท่าที่ดูพระเณรก้าวถึงบันไดประตูทางขึ้นก่อนนิดๆ) ทว่าฝ่ายหญิงพอรู้ว่าเป็นพระเณร ก็ถอยผละออกมาจนพระเณรขึ้นหมด

ปัญหายังไม่เกิดตอนนี้ แต่เกิดหลังจากที่เมื่อพระเณรกลุ่มนั้นขึ้นไปหมดแล้ว ผู้หญิงคนนั้นกลับไม่ขึ้นรถคันนั้น (จะด้วยไม่พอใจพระเณรหรือด้วยเหตุอะไรไม่ทราบ) ทำให้พนักงานเก็บค่าโดยสารไม่พอใจพระเณรอย่างแรง แล้วหลุดคำพูดที่ไม่สุภาพขึ้นมา

“ไอ้ ไม่เสียค่าโดยสารยังมาแย่งชาวบ้านขึ้นอีก”

เจ็บนะ คำนี้...ส่วนตัวก็รู้สึกอึดอัดใจและเข้าใจความรู้สึกของพระเณรดี ด่าต่อหน้าสาธารณะอย่างนี้มีใครที่ไม่อายบ้าง มีใครที่ไม่เจ็บบ้าง

นี่คือสองเหตุการณ์ที่ต้องย้อนให้ฟัง เพราะมันดูไม่ค่อยต่างจากเหตุการณ์ที่เกริ่นในเบื้องต้นเท่าไรหนัก แม้จะไม่เหมือนกัน แต่ก็อยู่ในวังวนแห่งความเห็นแก่ตัว ความไม่รู้จักเสียสละ ความไม่รู้จักแบ่งปันของคนสมัยนี้

เหตุการณ์บนรถไฟที่จะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องของจิตใจล้วนๆ กล่าวคือมีพระสงฆ์รูปหนึ่งอายุน่าจะ 5658 ปี ขึ้นรถไฟขบวนนี้ที่หัวลำโพงโดยรถจะออกจากหัวลำโพงเวลา 05.45 น. แต่วันนั้นรถเสียเวลาเกือบชั่วโมงจึงออกประมาณ 6 โมงครึ่ง

วันนั้นมีพระเดินทางไปด้วย ขึ้นที่หัวลำโพงเหมือนกัน แต่ที่นั่งของท่านดันมานั่งคู่กับหญิงสาว ท่านจึงไปนั่งอีกที่หนึ่งซึ่งอยู่ใกล้ๆ กัน กะว่าจะขอให้เจ้าของที่นั่งซึ่งจะขึ้นที่สถานีนครราชสีมาไปนั่งแทนที่ของท่าน

แต่เมื่อถึงสถานีรถไฟนครราชสีมา ก็มีภรรยาสามีคู่หนึ่งขึ้นมา แต่ปรากฏว่าที่นั่งนั้นพระนั่งอยู่ ท่านจึงขอให้ภรรยาของเขาไปนั่งที่นั่งของท่านกับผู้หญิงคนนั้นแล้วให้สามีนั่งกับท่าน

เหตุการณ์น่าจะไม่มีปัญหาอะไรเกิดขึ้น แต่การกลับไม่เป็นอย่างนั้นเมื่อสามีของหญิงนั้นแสดงความไม่พอใจ แม้จะไม่ได้พูดอะไรกับพระโดยตรงแต่หน้าตา ท่าทาง อาการ แสดงออกอย่างเห็นได้ชัด

“ไปๆๆ ไปยกเลิกตั๋ว ไม่ไปมันแล้ว” เขาบอกภรรยาที่หน้าที่ไม่ได้ต่างอะไรกับสามี

ทั้งคู่ถือตั๋วเดินกลับจะไปคืนตั๋วพร้อมคำบ่น ทำให้เจ้าหน้าที่ที่อยู่ตรงประตูทางลงพอดีได้เข้ามาสอบถาม จากนั้นทั้งคู่ก็เดินตามเจ้าหน้าที่ตรวจตั๋วกลับมายังที่นั่งอีก

จัดการเคลียร์ให้พระไปนั่งสลับกับที่นั่งอื่น แล้วสองสามีภรรยาคู่นั้นก็ได้นั่งที่ของตน พอรถเริ่มออกจากสถานีหน้าตาของทั้งคู่เริ่มผ่อนคลาย จะบอกว่าวันนั้นมีเด็กๆ 4 กับ 6 ขวบเดินทางไปด้วย ถ้าไม่อย่างนั้นปัญหาแบบนี้ก็คงจะไม่เกิดขึ้น

เพราะยังไง ก็ต้องสลับที่ให้พระท่านอยู่แล้ว แต่ว่าเรามีเด็กผู้หญิงและผู้ชายที่ต้องดูอย่างใกล้ชิด จึงไม่สามารถทำตามใจที่ต้องการได้

อยากจะบอกว่า พระไม่ได้มีเจตนาที่จะเอาที่นั่งของคนอื่นไปเป็นที่นั่งของตนอยู่แล้ว...มันเป็นไปไม่ได้เพราะในตั๋วระบุที่นั่งชัดเจน

และการที่ท่านมานั่งในที่ที่ไม่ใช่ของท่าน ก็เพราะที่นั่งของท่านนั่งคู่กับผู้หญิง และตอนที่เจ้าของที่นั่งตัวจริงมาถึง ท่านยังขอให้ผู้หญิงไปนั่งที่ของท่านแล้วท่านขอนั่งกับผู้ชาย

ขอแค่นี้ก็ให้กันไม่ได้ ทั้งๆ ที่นั่งนั้นอยู่ห่างกันแค่คืบ อย่างนี้คงไม่ต้องอนุโมทนาอะไรแล้ว


แหล่งที่มา    เว็บไซต์โพสทูเดย์ โดย...อ.ตุ้ย วรธรรม 06 พฤษภาคม 2555 เวลา 11:15 น.