วันจันทร์ที่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557

ปัญหาเล็ก ๆ ที่สะสมมานาน...จนในที่สุดคือ ปัญหาใหญ่ในชีวิต

พี่ป้อม ปิยพันธ์ นักลงทุนชื่อดังและ CEO แห่ง stock2morrow
เป็นคนที่พูดประโยคคม ๆ ให้เก็บไปคิดได้เสมอ

มีอยู่ครั้งนึงพี่ป้อมพูดว่า
"สิ่งที่ผมสงสัยก็คือ หลายครั้งในเมื่อเราเห็นว่ามันเป็นปัญหา
แล้วทำไมเราก็ยังปล่อยให้มันเป็นปัญหาอยู่อย่างนั้น?"

เป็นคำถามที่น่าสนใจ
และมันทำให้นึกไปถึงซี่รี่ส์  Lost  ที่เพิ่งจะมีโอกาสได้ดู
(หลังจากที่เค้าฮิตกันไปเมื่อ 6-7 ปีที่แล้ว)

คิดว่าคำตอบมันอยู่ในซี่รี่ส์เรื่องนี้
Lost เป็นเรื่องราวของคนกลุ่มนึงที่ติดอยู่บนเกาะร้าง
เพราะเครื่องบินตกแล้วรอดตาย
พวกเขาอาศัยอยู่ริมชายหาด รอความช่วยเหลือ

กลุ่มผู้นำก็เลยออกสำรวจเกาะไปทั่วว่ามีอะไรบ้าง
และเริ่มเจออะไรแปลก ๆ ขึ้นเรื่อย ๆ
ในที่สุดก็พบกับคนอีกกลุ่มที่อาศัยอยู่บนเกาะนี้

คนกลุ่มนี้บอกว่าพวกเขาเป็นเจ้าของเกาะที่นี่
พวกแกอย่าได้แส่สำรวจเกาะนี้ให้มากนัก ไม่งั้นจะเจอดี
สุดท้ายเกิดการปะทะกัน บาดเจ็บเล็กน้อย
กลุ่มผู้นำกลับมาบอกพรรคพวกว่า
พวกเราต้องจับอาวุธลุกขึ้นสู้ ไม่งั้นวันใดวันนึงต้องเดือดร้อนแน่

ปรากฏว่าไม่มีใครยอมจับอาวุธลุกขึ้นสู้เลย
ผู้นำรู้สึกผิดหวังที่ไม่มีใครคิดจะทำอะไร
"ทำไมทุกคนถึงไม่ยอมลุกขึ้นสู้นะ?"

หนึ่งในกลุ่มผู้นำคนนึงบ่นออกมาในภายหลัง
แล้วผู้นำอีกคนก็พูดประโยคเด็ดออกมาว่า
"เพราะพวกเขายังรู้สึกว่ามันยังปลอดภัยอยู่ยังไงล่ะ"

โอ้ว! มันใช่เลย
ที่เราเห็นว่ามันเป็นปัญหา แต่ก็ยังปล่อยให้มันเป็นปัญหา
ก็เพราะเรายังรู้ว่ามันยัง "ปลอดภัย" อยู่นั่นเอง

เอาเข้าจริงคิดว่าชีวิตเรามี "สัญญาณเตือนภัย" อยู่เสมอ
แต่เรามักจะละเลย เพราะคิดว่ามันยังโอเคอยู่

มันอาจเป็นผลตรวจสุขภาพประจำปีที่เราแกล้งลืม
แล้วก็สั่งข้าวขาหมู หนังเยอะ ๆ มากินคู่กับน้ำอัดลม

มันอาจเป็นหนี้บัตรเครดิตที่ค่อย ๆ พอกพูน
แต่เราก็ยังจ่ายขั้นต่ำ และเปิดบัตรใบใหม่มาโปะใบเก่า

มันอาจเป็นความง่อนแง่นในอาชีพการงาน
แต่เราก็ยังไม่ขวนขวายหาความรู้ใหม่ ทางเลือกใหม่ ๆ

มันเป็นระยะห่างของคู่รักที่มองหน้ากัน น้อยกว่ามองจอมือถือ
แต่เราก็ยังปล่อยให้มันเป็นอย่างนั้นต่อไป

แล้ววันนึงเชือกที่ตึงมานาน ก็ขาดผึง
เพราะเราเต็มใจที่จะไม่ได้ยินสัญญาณเตือนภัยนั้น
เพราะเรายังคิดว่าไม่เป็นหรอกน่า เดี๋ยวมันก็ดีขึ้นเอง

ไม่ ! มันไม่ดีขึ้นเอง
เราต่างหากที่ต้องทำให้มันดีขึ้นด้วยตัวเราเอง

ปัญหาใหญ่ในชีวิตไม่เคยมีอยู่จริง
มีแต่ปัญหาเล็ก ๆ ที่สะสมมานาน
รอวันที่ฟางเส้นสุดท้ายจะถูกโยนลงมา

วันที่เรายังปลอดภัยที่สุด
คือวันที่เราควรขยับตัวเพื่อการเปลี่ยนแปลงมากที่สุด
ไม่ใช่วันที่สัญญาณเตือนภัยครั้งสุดท้ายดัง
เพราะตอนนั้นมันก็สายไปแล้วล่ะ

เปลี่ยนแปลงเสียตั้งแต่วันนี้
วันที่คุณยังดีอยู่ ยังทันอยู่ ยังปลอดภัยอยู่
ไม่ใช่เพื่อใคร แต่เพื่อตัวคุณเอง

แหล่งที่มา    Facebook : Boy's Thought

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

ตอน 37 ลาก่อนทองแดง

ตอน 36   อ่านตอนสามสิบหก เรื่อง "ลาก่อนพ่อสิงโต...พ่อหมาใจดี...." ได้ที่นี่ ทองแดงเริ่มไม่ทานข้าวช่วงปลายเดือนมิถุนายน 2566 ช่วงนั...