เคยเจอมั้ย...
คนที่คิดว่า
ภาระทุกอย่างเป็นของเรา
“เพียงลำพัง”
เหตุการณ์วิกฤติอาจเคยเกิดขึ้น...
กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว
และเราเป็นคนที่ทำให้ทั้งทีมผ่านมันมาได้
บังเอิญว่า...
เวลาที่เราใช้มันยาวนาน...
นานจนเราลืม
ปัญหาใหม่เกิดขึ้นทุกวัน...
เราเสียสละเข้าไปแบกรับไว้ทุกอย่างทั้งหมด
เพราะคิดว่า มีแต่เราเท่านั้น...
ที่มีความสามารถจะเผชิญความกดดันขั้นสูงได้
เมื่อเวลาผ่านไป...
เราเริ่มอ่อนล้า
จากจิตใจที่อ่อนแอ...
จากเรี่ยวแรงที่ถดถอย...
ความสามารถในการแบกโลกเริ่มลดลง
ไม่มีใครขอบคุณสิ่งยิ่งใหญ่ (ในมุมมองของเรา)
ที่เราได้ทุ่มเททั้งชีวิตเพื่อมอบให้
เราบาดเจ็บลึกถึงจิตวิญญาณ...
หมดกำลังใจ
และอาจกำลังกลายเป็นไม้ตายซากที่รอวันผุพัง
หรือเผาทิ้ง.....
จะดีกว่ามั้ย...
ทุกครั้งที่เกิดปัญหาหรือได้รับมอบหมายภารกิจใด
เพียงลองมองรอบ ๆ ตัว และเริ่มต้นด้วยการเอ่ยปาก
“ขอความช่วยเหลือ”
เราอาจประหลาดใจที่พบว่า มีคนพร้อมมาร่วมด้วยช่วยกัน
ผลงานดีขึ้น ความสุขเพิ่มมากขึ้น
โลกทั้งใบ...อย่าแบกไว้คนเดียว..มันเหี่ยวนะ ^^
แหล่งที่มา iPattrainer
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ตอน 37 ลาก่อนทองแดง
ตอน 36 อ่านตอนสามสิบหก เรื่อง "ลาก่อนพ่อสิงโต...พ่อหมาใจดี...." ได้ที่นี่ ทองแดงเริ่มไม่ทานข้าวช่วงปลายเดือนมิถุนายน 2566 ช่วงนั...
-
ใครที่นึกเบื่อตลาดติดแอร์ แต่ชื่นชอบตลาดเปิดท้ายรวมถึงของขายแบกกะดินราคาถูก หรือร้านขายตามล็อกหลากหลายแนว มาทอดน่องช็อปให้เพลินที่ "ต... -
#เรื่องน่ารู้ใน AEC คำนำหน้าชื่อ ชาย-หญิง ของประเทศลาว -ผู้ชาย จะใช้คำนำหน้าว่า "ท้าว" -ผู้หญิง จะใช้คำนำหน้าว่า "นาง&...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น