วันจันทร์ที่ 17 มีนาคม พ.ศ. 2557

เวลาที่วัดด้วยนาฬิกา...เป็นเรื่องสมมติ

แท้จริงแล้วเวลาที่วัดด้วยนาฬิกา
ล้วนเป็นเรื่องสมมติ
เพียงเพื่อให้คนเรานัดหมายได้ตรงกันเท่านั้นเอง

แต่เอาเข้าจริงแล้ว "เวลา"
คือเรื่องของ "อารมณ์และความรู้สึก" ล้วนๆ
รู้สึกดี เวลาก็ผ่านไปเร็ว
รู้สึกแย่ เวลาก็ผ่านไปช้า
เวลาหนึ่งชั่วโมงจึงไม่เคยเท่ากันในความรู้สึก

อัจฉริยะอย่างไอน์สไตน์นั้นรู้เรื่องนี้มานานแล้ว
เขาถึงอธิบายเรื่องเวลาอย่างแฝงไว้ด้วยอารมณ์ขันว่า

"การวางมือไว้บนเตาร้อนเพียง 1 นาที
ให้ความรู้สึกเหมือนเวลายาวนานกว่า 1 ชั่วโมง

แต่การนั่งกับสาวสวย นาน 1 ชั่วโมง
ให้ความรู้สึกเหมือนเวลาผ่านไปเพียง 1 นาที"

พูดเรื่องนี้เพื่ออยากจะให้เราลองถามตัวเองว่า
"เวลาส่วนใหญ่ของเราในแต่ละวัน ผ่านไปเร็วหรือช้า?"
"วันนึงๆ เราจ้องดูนาฬิกา นับถอยหลังเวลาเลิกงานวันละกี่รอบ?"
"รู้สึกว่าวันเสาร์อาทิตย์ผ่านไปอย่างรวดเร็วมั้ย?"
บางทีคำตอบของคำถามเรานี้
มันอาจเป็นตัวบ่งชี้ว่า
เรากำลังทำสิ่งที่ "ใช่" กับหัวใจอยู่หรือเปล่า?

มีความเชื่อว่า
สำหรับคนที่ไม่มีเป้าหมายในชีวิต
เวลาของเขาจะผ่านไปอย่างเชื่องช้าเหลือเกิน
หลายครั้งเขา "ฆ่าเวลา" แก้เบื่อ
! เขาจะเป็นนักเบื่อมืออาชีพ เพราะไม่รู้จะทำอะไรดี
และอารมณ์เบื่อนั้นทำให้เวลายาวนานขึ้นเสมอ
นั่นก็แย่ไปแบบนึง

แต่ที่แย่ไปอีกแบบก็คือ
สำหรับบางคนที่ไม่มีเป้าหมายในชีวิต
แต่เวลาของเขาในแต่ละวันก็กลับหมดไปอย่างรวดเร็วอยู่ดี
ทำไม? ทำไม? ทำไมถึงเป็นอย่างนั้นหนอ?
นั่นก็เพราะแต่ละวันเขามัวแต่ทำตามเสียงเรียกร้องจากภายนอก
ทำนู่นให้หน่อยสิ ทำนั่นให้หน่อยสิ
ไปเที่ยวกันมั้ย? เย็นนี้ไปช้อปปิ้งกันป่ะ? ฯลฯ
เขาไม่เคยฟัง "เสียงเรียกร้องภายในหัวใจ" ของเขาเลย
ว่าชีวิตเขาต้องการอะไรกันแน่
แต่ละวันจึงเหมือนถูกลากไปทางโน้นที ทางนี้ที
สุดท้ายเวลาแต่ละวันก็เลยผ่านไปอย่างรวดเร็ว
...แต่ไร้จุดหมาย

เงยหน้ามาอีกที ก็อยู่ที่ปลายชีวิตแล้ว
นั่งคุยกับตัวเองบ่อยๆ สิ
ค้นใจตัวเองว่าจะเอายังไงกับชีวิตในชาตินี้
เรื่อยๆ? งั้น? ทั่วไป? ยังไงก็ได้?
หรือเกิดมาแล้วชีวิตนี้ต้องเอาดีให้ได้เว้ย!
เอาแบบไหนดี?

หาเป้าหมายให้เจอ เขียนมันออกมาว่าชอบทำอะไร
เพราะเมื่อวันที่เราหาเป้าหมายในชีวิตเจอ
ชีวิตแต่ละวันจะ "มันส์" มาก
ถึงมันจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว แต่ก็มากไปด้วยความหมาย
ไม่มีใครอยากมีชีวิตที่วางไว้บนเตาร้อนไปตลอด
หา "สาวสวย" ของเราให้เจอ
แล้วใช้ชีวิตทุกชั่วโมงไปกับเธอสิ

แท้จริงแล้วเวลาที่วัดด้วยนาฬิกา
ล้วนเป็นเรื่องสมมติ
แท้จริงแล้วชีวิตก็เป็นเรื่องสมมติ
เราอาจลืมสิ่งที่เกิดในชาตินี้ทั้งหมด ถ้าชาติหน้ามีจริง
แต่อย่างน้อย ในขณะนี้ที่เรายังจำชีวิตเราได้อยู่

การใช้ชีวิตทุกชั่วโมงทุกนาทีอย่างมีความหมาย
มันก็เป็นอะไรที่ดีไม่ใช่เหรอ
ขอให้ทุกท่านมีความสุขในการทำงาน
รู้ตัวอีกทีก็วันศุกร์แล้ว
สวัสดีเช้าวันจันทร์

แหล่งที่มา    Facebook : Boy's Thought

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

ตอน 37 ลาก่อนทองแดง

ตอน 36   อ่านตอนสามสิบหก เรื่อง "ลาก่อนพ่อสิงโต...พ่อหมาใจดี...." ได้ที่นี่ ทองแดงเริ่มไม่ทานข้าวช่วงปลายเดือนมิถุนายน 2566 ช่วงนั...