ความมั่นคงไม่ได้อยู่ที่บริษัท แต่อยู่ที่ตัวเรา

โลกนี้มันเป็นเรื่องของ Demand กับ Supply
ใครต้องการมากกว่า "คนนั้นแพ้"

ถ้าคุณขายของที่มีความต้องการเยอะ แต่มีอยู่น้อย
ของสิ่งนั้นก็มีค่ามาก มีแแต่คนแย่งกันอยากได้

ถ้าคุณขายของที่มีความต้องการไม่เยอะ แถมยังมีขายไปทั่ว
ของสิ่งนั้นก็ด้อยราคา มีแต่คนเฉยๆ

และถ้ายอมรับความจริงว่า
เราทุกคนก็ล้วนกำลัง "ขายตัวเอง"
ขายความรู้ ขายความสามารถ ฯลฯ

มันก็น่าคิดว่า "เราคือของแบบไหน?"
"หาได้ยาก มีแต่คนต้องการ"
หรือ
"หาได้ง่าย มีขายไปทั่ว"
แบบไหนที่เราเป็น?

ทุกครั้งที่มีการสัมภาษณ์ไม่ว่าจะทีวีหรือนิตยสาร
ได้รับคำถามบ่อยมากกับเรื่องที่ว่า
"งานไม่ประจำ ทำแล้วมันจะมั่นคงเหรอ?"
และผมก็ตอบเหมือนเดิมทุกครั้งว่า
"ความมั่นคงไม่ได้อยู่ที่บริษัท แต่อยู่ที่ตัวเรา"
ยุคนี้คำว่า "ความมั่นคง" มันออกจะเป็นคำตกยุคไปแล้ว

บริษัทเอกชนที่ไหนก็ไม่อาจรับรองความมั่นคงในชีวิตไปจนตาย
ทำงานบริษัทยักษ์ใหญ่ จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์
บริษัทที่พูดชื่อแล้วรู้จักทั้งประเทศ
ก็ยังถูกเลย์ออฟพร้อมพนักงานอีกมากมายหลายชีวิต
พนักงานก็ไม่ได้ผิด บริษัทก็ไม่ได้ผิด
แต่สถานการณ์มันบังคับให้ต้องทำแบบนั้นจริงๆ

หรือมองไปในระดับโลก
ใครจะคิดว่าบริษัทยักษ์ใหญ่อย่างโนเกียหรือโกดัก
จะมีวันนี้?

ความมั่นคงของชีวิตจึงไม่ควรฝากไว้ที่บริษัท
แต่ต้องฝากไว้ที่ "ตัวเราเอง"
ถ้าความสามารถของเรามัน "แจ่ม" จริงๆ
ใครๆ ก็ต้องการตัว
ดีไม่ดีจะแย่งกันด้วยซ้ำ

คนแบบนี้ชีวิตไม่ต้องกลัวตกงาน
เผลอๆ จะกลายมาเป็นคนสร้างงานเองด้วยซ้ำ
ตรงกันข้าม ถ้าความสามารถเรามันประเภท "งั้นๆ"
หาที่ไหน เอาใครมาแทนก็ได้
คนแบบนี้ต้องถึงระวัง
ดีไม่ดีบริษัทไม่ต้องเจ๊ง เค้าก็จ้างเราออกไปก่อนแล้ว

คนที่มีความสามารถทั่วๆ ไป
จึงต้องวิ่งหางาน สมัครงานให้คนอื่นเลือกไปทั่ว
แต่ตัวเองไม่มีสิทธิ์เลือกงานเท่าไหร่
มีอะไรให้ทำก็ต้องทำ

แต่คนที่มีความสามารถพิเศษ เก่งและเป็นคนดี
งานจะวิ่งมาหาเขา เพราะคนแบบนี้หาไม่ง่าย
แถมเขายังมีสิทธิ์เลือกอีกด้วยว่าจะร่วมงานกับใครดี

ก็อย่างที่บอกนั่นล่ะ
โลกนี้มันเป็นเรื่องของ Demand กับ Supply
ใครต้องการมากกว่า "คนนั้นแพ้"
ความสามารถของเรา "แจ่ม" หรือ "งั้นๆ"
นั่นล่ะ  ตัววัดความมั่นคงที่แท้จริงของชีวิต

แหล่งที่มา     Facebook : Boy's Thought