ฝันกลางวัน หรือ ฝันที่เป็นจริง

ชอบชักชวนคนทำความฝันให้เป็นจริง แต่บ่อยครั้ง ก็มักจะคว้าฝันของพวกเค้าลงมา แล้วปล่อยมันลงพื้นให้ตกแตกละเอียด เพื่อที่เค้าจะได้ตระหนักว่า อย่าฝันกลางวัน...จนลืมดูความจริง

มีหลายคนมาบ่นแกมปรึกษาให้ฟังว่า เบื่องานประจำ อยากออกไปทำตามฝัน อยากทำงานอิสระ เปิดร้านกาแฟ เขียนหนังสือ แต่งเพลง ทำหนัง ทำงานศิลปะ แต่ก็ติดเรื่องมีภาระต้องใช้จ่าย เลยต้องทนทำไป ทั้งๆ ที่หมดไฟ

ลงท้ายด้วยคำถามคล้ายๆ กันทุกคนว่า "พี่ว่า ผม/หนู ควรออกจากงานประจำมั้ย?"

เพราะฉะนั้นวันนี้ถือโอกาสตอบทีเดียวเลยก็แล้วกันนะ

อย่างแรก
แล้วทำไมต้องลาออกล่ะ? 
ไอ้งานอิสระที่ว่าน่ะ ทำหลังเลิกงานได้ทั้งนั้น เขียนหนังสือ แต่งเพลง วาดรูป หรือจะทำหนังสั้น ไม่เห็นมีสักงานที่เขียนคุณสมบัติไว้ว่า เราต้องลาออกจากงานประจำ

เอาเวลาดูลำยองมาทำงานอิสระสิ ไม่เห็นต้องลาออก คนเราทำสองอย่าง สามอย่าง หรือสี่อย่างพร้อมกันได้

อย่างที่สอง แล้วเอาอะไรมามั่นใจว่า
มีฝีมือพอที่จะทำงานอิสระนั้นถึงขั้นเป็นอาชีพได้?

ใจร้ายไปมั้ย ที่ถามตรงๆ แบบนี้ แต่ก็ไม่รู้สินะ ทำไมใครชอบคิดว่างานอิสระมันคืองานง่ายๆ ขีดๆ เขียนๆ เดี๋ยวก็เป็นนักเขียนขายดี แต่งเพลงดีดกีตาร์ป๊องแป๊ง เดี๋ยวก็มีเพลงดัง ทำหนังสั้นก๊อกๆ แก๊กๆ เดี๋ยวก็ได้รางวัลไปนอก โธ่! มืออาชีพหลายคนทำแทบตาย บางคนยังเอาตัวแทบไม่รอด

อย่าได้เอาอารมณ์เบื่องานมาปนกับอารมณ์หนังพาฝันเล้ย มันจะเจ็บตัวเปล่าๆ

พระเอกเปิดร้านกาแฟกุ๊กกิ๊กน่ารัก บ่ายๆ นั่งเขียนนิยายในร้าน เล่นดนตรีกลางคืนเป็นงานอดิเรก เพื่อนฝูงเฮฮา เจอนางเอกในร้าน ปิ๊งกัน กล้องโคลสอัพ ซอฟต์เลนส์ ฝนตก

คัท! คัท! คัท!
ชีวิตจริงมันไม่ใช่แบบนั้นหรอก
ฝันได้ แต่ลืมตาไว้นิดนึง แบบนั้นจะดีกว่า

อย่ามีแฟนใหม่ เพียงเพราะเบื่อแฟนเก่า
อย่ามีคนรัก เพียงเพราะเป็นคนขี้เหงา
แต่จงรักเพราะรัก

หมดไฟกับงานประจำก็เรื่องนึง ออกมาทำงานอิสระก็อีกเรื่องนึง

อย่าเอาความรู้สึกมาปนกัน ถ้าจะออก ขอให้ออกมาเพราะรักในสิ่งใหม่ ไม่ใช่หนีสิ่งเก่า เพราะคาดหวังว่ามันจะดีกว่าเดิม

เอาล่ะ จะชวนทุกคนออกไปตามฝันกันอีกครั้ง แต่คราวนี้อยู่บนโลกแห่งความเป็นจริงด้วยนะ

แหล่งที่มา   Facebook : Boy's Thought