วันจันทร์ที่ 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2557

ขอบคุณ

เปิดก๊อก น้ำก็ไหล
เปิดไฟ ไฟก็ติด
อยากกินอะไร สั่งแล้วส่งมีทุกชนิด
แล้วทำไมชีวิตยังจะบ่นว่าลำบาก?

จะว่าไป ว่ามาตรฐานของคนยุคนี้
สบายกว่าพระราชาสมัยก่อนซะอีก
นอนห้องแอร์ มีรถนั่ง ไม่ต้องเดิน
มีทีวีร้อยช่อง ดูหนังในโรงจอใหญ่เท่าบ้าน
อาหารบุฟเฟต์ อาหารตลาดนัด มีให้เลือกกินไม่หมด
แต่เราก็ยังบ่นว่าชีวิตไม่สบาย
ทั้งที่ชีวิตแบบนี้มันโคตรน่าขอบคุณ

เราต้องรอให้น้ำท่วม ถึงจะเห็นค่าของน้ำดื่ม
เราต้องรอให้ไฟดับ ถึงจะเห็นคุณค่าของไฟฟ้า
พูดง่ายๆ ว่าเราจะเห็นคุณค่า
ก็ต่อเมื่อเราไม่มีสิ่งนั้นแล้ว

หรือต้องจับนั่งไทม์แมชชีน
เอาไปปล่อยในยุคหิน
ให้ต้องเข้าป่าหากิน
ให้นอนร้อน นอนหนาว
น้ำไม่มีใช้ ไฟต้องกองก่อ
นั่นล่ะเราถึงจะเลิกบ่นว่าชีวิตลำบากจัง

ล้วงกระเป๋าแล้วยังเจอตังค์
เปิดไฟแล้วไฟยังติด
หมุนก๊อกแล้วน้ำยังไหล
ยังมีที่ซุกหัวนอนให้หลบร้อนหลบฝน
นี่คือชีวิตที่น่าขอบคุณนะ

ไม่มีคำว่าขอบคุณมากไป
มีแต่คำว่าขอบคุณน้อยไป
ถึงจะออกไปแตะขอบฟ้า
แต่ก็อย่าลืมเห็นคุณค่าในสิ่งที่เรามีอยู่
ขอบคุณให้เก่ง
แล้วชีวิตจะเจ๋ง
เชื่อสิ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

ตอน 37 ลาก่อนทองแดง

ตอน 36   อ่านตอนสามสิบหก เรื่อง "ลาก่อนพ่อสิงโต...พ่อหมาใจดี...." ได้ที่นี่ ทองแดงเริ่มไม่ทานข้าวช่วงปลายเดือนมิถุนายน 2566 ช่วงนั...