เมื่อเราเริ่ม "รักตัวเอง" ก่อน...โลกนี้ก็จะรักเรา

เริ่มที่ "รักตัวเอง" ก่อน
แล้วโลกนี้ก็จะรักเรา

คิดว่าความโชคร้ายในชีวิตของคนคนหนึ่งนั้น
รากฐานของมันมาจาก "การไม่รักและเคารพแม้แต่ตัวเอง"
พูดง่ายๆ ว่าคนประเภทนี้รู้สึกว่า
คนอย่างเขาไม่คู่ควรกับสิ่งดีๆ
เพราะฉะนั้นเมื่อไหร่ก็ตามที่มีสิ่งดีๆ เข้ามา
เขาจะผลักมันออกไปโดยไม่รู้ตัว
เขาจะวิ่งหาการยอมรับจากผู้อื่น
ใครก็ได้...รักฉันหน่อยสิ

เมื่อเขามีเงิน เขาจะเสียมันไปง่ายๆ
บางครั้งถึงกับหมดตัว

เมื่อมีรัก เขาจะเสียคนรักไปโดยง่าย
ไม่เคยเจอรักที่ยาวนาน ทั้งที่วิ่งวนหามายาวนาน

ใช่! ชีวิตฉันมันต้องแย่ๆ แบบนี้แหละ สมควรแล้ว!
นั่นแหละคือสิ่งที่เขาคิดในใจ

เขามีความสุขที่จะมีความทุกข์
ตอนวันร้ายๆ เขาเฝ้ารอว่าเมื่อไหร่วันดีๆ จะมาหาเค้าบ้าง
แต่พอวันดีๆ มาถึง เขาก็กังวลว่าจะเสียมันไป
สรุปเขาเลยทุกข์ทั้งตอนมีวันดีๆ และวันร้ายๆ

ปัญหาทั้งหมดนี้แก้ไขได้โดย
"เห็นคุณค่าของตัวเราเองก่อน"

คำถามที่เราน่าจะถามตัวเองก็คือ
"เรารู้สึกอย่างไรกับคนในกระจกที่เราเห็นทุกวัน?"

มองกระจกแล้วเห็นคนเก่งหรือห่วย?
มองกระจกแล้วเห็นคนซวยหรือคนโชคดี?
มองกระจกแล้วเห็นคนที่คู่ควรกับการถูกรักหรือถูกทอดทิ้ง?
มองกระจกแล้วบอกกับคนในนั้นว่า
"ชีวิตนี้กูต้องได้ดี" หรือชอบบอกว่า
"คนอย่างมึงก็มาได้แค่นี้แหละ"

คุณเป็นแบบไหน?
ในหนังสือ See You at the Top ของ Zig Ziglar
บอกถึงวิธีที่จะจัดการกับภาพพจน์ในใจตัวเราไว้หลายวิธี

แต่วิธีที่เวิร์คมาก มีอยู่ 2 วิธี

หนึ่ง ลิสต์รายการ "คุณสมบัติที่ดีในตัวเรา" 
เขียนใส่กระดาษแล้วพกติดตัวเอาไว้อ่านประจำ
เช่น ฉันเป็นสุภาพ ฉันเป็นคนตรงเวลา ฉันเป็นคนซื่อสัตย์ ฯลฯ

สอง เขียนลิสต์ความสำเร็จในอดีต ไม่ว่าจะเล็กน้อยแค่ไหน
เอามาอ่านเพื่อเตือนตัวเองว่าเราเคยชนะมาตั้งเท่าไหร่
เช่น สอบติด สมัครงานแล้วได้งาน พาแม่เที่ยว ฯลฯ

สองวิธีนี้จะทำให้เราเคารพรักตัวเองมากขึ้น
มันจะทำให้เราซึ่งหลงลืมคุณค่าในตัวตน
หันกลับมามองตัวเองอีกครั้งว่า

เรานั้นคือ "คนที่น่าเคารพ"
ไม่ใช่คนไม่ได้ความ แบบที่เราชอบบอกตัวเอง
ลองเอาไปทำดูนะ แล้วคุณจะพบว่า
เมื่อเราเริ่ม "รักตัวเอง" ก่อน
โลกนี้ก็จะรักเรา

แหล่งที่มา    Facebook : Boy's Thought