"อาหารมื้อละ 50 บาท ผมยังว่าแพงเลย"

"อาหารมื้อละ 50 บาท  ผมยังว่าแพงเลย"
ถ้าประโยคนี้หล่นบนโต๊ะพนักงานเงินเดือนหมื่นเดียว
คงไม่แปลก

แต่คำพูดนี้ออกมาจากปากของชายที่กำลังบังคับพวงมาลัยเบนซ์คันโต
เขาเป็นเจ้าของรถคันนี้
นอกจากรถหรูคันนี้แล้ว
เขายังเป็นเจ้าของอสังหาริมทรัพย์มูลค่าหลายพันล้าน
รายได้สุทธิต่อปีไม่ต้องพูดถึง
พนักงานธรรมดาหาทั้งชีวิตก็ไม่มีเท่าเขา
ประโยค "อาหารมื้อละ 50 บาท ผมยังว่าแพงเลย"
ไม่ได้แปลว่าเขาเป็นคนตระหนี่ขี้เหนียว
แต่เศรษฐีทุกคนใช้เงินเป็น

บทจะแพงก็ไม่ควรถูก บทจะถูกก็ไม่ควรแพง
โดยเฉพาะเศรษฐีที่สร้างฐานะขึ้นมาเอง ไม่ได้รับมรดกจากพ่อแม่
เขาเป็นลูกชาวนาจนๆ ในจังหวัดบุรีรัมย์

จังหวัดที่เมื่อหลายสิบปีก่อน อาทิตย์นึงจะเห็นรถยนต์วิ่งสักคัน
เขาขี่ควายทุกวัน
"ผมเพิ่งซื้อที่ดินไป 250 ล้านบาท
ทุกวันนี้ผมยังเห็นเจ้าของที่ดินใส่กางเกงขาสั้นเดินไปเดินมาในซอย
ไม่มีใครรู้เลยว่านั่นเศรษฐีร้อยล้าน"
เขาเล่าอย่างอารมณ์ดี

"คนอวดไม่มี คนมีไม่อวด
คนเล็กทำตัวใหญ่ คนใหญ่ทำตัวเล็ก"
นึกถึงประโยคอะไรทำนองนี้

วันนั้นได้ข้อสรุปสั้นๆ จาก Self-Made Millionaire คนนี้ว่า
ความจนไม่ใช่คำสาป แต่เป็นทางเลือกที่เราไม่เลือกก็ได้
พูดง่ายๆ ว่าถ้าเกิดมาจน ก็ไม่ได้แปลว่าจะต้องจนไปตลอดชีวิต

แต่ถ้าเกิดมาจน แล้วยังจนต่อไป
อย่าโทษคนอื่น ตัวเรานั่นแหละที่เลือกที่จะจนต่อไป

ซอยในสุขุมวิทรถติด
เดินผ่านร้านอาหาร
เห็นกลุ่มพนักงานที่เพิ่งเลิกงาน ต่อคิวหน้าร้านเป็นแถวยาว
เดินผ่านร้านเสื้อผ้าแบรนด์เนม
เห็นหลายคนเลือกซื้อเสื้อผ้ากันคึกคัก
นึกถึงชายผู้บอกว่า "อาหารมื้อละ 50 บาท ผมยังว่าแพงเลย"
และเจ้าของที่ดินที่ใส่ขาสั้นเดินไปเดินมาในซอย

แหล่งที่มา    Facebook : Boy's Thought