วันเสาร์ที่ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557

"คุณค่าแห่งชีวิตที่เราหลงลืม"...ชีวิตนี้ฉันเกิดมาเพื่อทำอะไร?

มีสองคำถามยอดฮิตที่คุณอาจจะเคยถูกถามมาก่อน
แต่ส่วนใหญ่ไม่ได้ถูกถามติดๆ กันแบบนี้
ลองอ่านแล้วตอบดู

คำถามแรก 
ถ้าวันนี้จู่ๆ คุณก็ได้รับมรดกเป็นเงินสดหนึ่งร้อยล้านบาท
แถมยังไม่ต้องเสียภาษีอีกด้วย

คำถามก็คือ คุณจะยังทำสิ่งที่ทำอยู่ทุกวันนี้หรือไม่?
ถ้าไม่ทำ คุณอยากจะทำอะไร?

คำถามที่สอง
ถ้าในวันต่อมา หลังจากที่คุณได้รับมรดกร้อยล้าน
คุณถูกตรวจพบว่าคุณเป็นโรคร้ายแรง มีชีวิตอยู่ได้แค่ 1 ปี

คุณจะทำอะไร? ใช้ชีวิตอยู่กับใคร? ที่ไหน?
ลองคุยกับตัวเองเงียบๆ แล้วตอบสองคำถามนี้ดู

มันเป็นคำถามที่ "เจาะลึก" ลงในใจได้ดี
ตอบเลย
ตอบได้แล้วค่อยอ่านต่อ

หลายครั้งที่ชีวิตเราไหลไปเรื่อยอย่างไม่มีจุดหมาย
ได้แต่ทำตามความต้องการของคนอื่น
โดยไม่เคยถามตัวเองสักครั้งว่า
"แล้วตัวฉันเองล่ะ ชีวิตนี้ต้องการอะไร?"

หลายเช้าที่เราตื่นขึ้นมาแบบงงๆ ว่าเราอยู่ไปเพื่ออะไร?
ตื่น เดินทาง ทำงาน กลับบ้าน นอน เท่านั้นหรือ?

บางคืนหลังจากละครจบ ถ้าเรายังไม่ง่วงซะก่อน
เราอาจจะมีคำถามกับตัวเองว่า ฉันเกิดมาเพื่ออะไร?
แต่แล้วเราก็ลืมมันไปเมื่อตื่นเช้ามาอีกวัน

อย่างไรก็ตาม
พบว่าเมื่อเรา "ขยายเงินที่มีอยู่" และ "หดเวลาที่เหลืออยู่"
ในที่สุด เราจะพบคุณค่าที่ตัวเราเองหลงลืมไป
ถ้าไม่ได้เกิดบนกองเงินกองทอง
ทุกคนย่อมใช้เวลาหมดไปกับการทำงานหาเงินเลี้ยงชีพ

แต่ถ้าเราเล่นเกมคำถาม "ขยายเงิน"
แบบที่สมมติว่าเราได้มรดกร้อยล้าน
ปัญหาเรื่องทำงานหาเงินมาเลี้ยงชีพจะหมดไป

ทีนี้ล่ะ ที่เราจะได้โอกาสลองคิดในมุมอื่นดูบ้างว่า
"จริงๆ แล้วที่เราเกิดมาชีวิตนึงนั้น เราต้องการทำอะไรกันแน่?"

เรียกคำถามแรกนี้ว่า
คำถามที่ชวนให้คิด "พุ่ง" ออกไปข้างนอก

เชื่อว่าคำตอบของคนส่วนใหญ่ในข้อนี้
จะเป็นเรื่องของการสนองทางวัตถุและไลฟ์สไตล์
จะไปเที่ยวรอบโลก จะถอยรถสปอร์ต จะสร้างบ้านหลังโต
คำตอบคงออกมาในแนวๆ นี้

แต่พอเจอเกมคำถามที่สอง "หดเวลาที่เหลืออยู่"
แบบที่สมมติว่าเรามีชีวิตอยู่ได้แค่ 1 ปี

ทีนี้ล่ะ ที่เราจะถูกบังคับให้ "โฟกัส" การใช้เวลา
เป็นโอกาสน้อยครั้งที่เราจะได้ถามตัวเองว่า
"ฉันอยากทำอะไร? อยู่กับใคร? ที่ไหน?"
"ฉันหลงลืมใครบางคนไว้ระหว่างทางหรือเปล่า?"
และถ้าเรายังเหลือเวลามากพอ

หลังจากจัดการกับเรื่องส่วนตัวเสร็จแล้ว
เขื่อว่าจะมีบางคนที่ถามตัวเองต่อว่า
"ฉันอยากจะฝากอะไรไว้ให้โลกนี้บ้าง"

เรียกคำถามที่สองนี้ว่า
คำถามที่ชวนให้คิด "ย้อน" กลับมาภายในใจตน
และทั้งหมดนี้คือสิ่งที่เรียกว่า
"คุณค่าแห่งชีวิตที่เราหลงลืม"

หลายคนใช้ชีวิตเหมือนจะอยู่ชั่วนิรันดร์
แต่กลับเรียนรู้เหมือนจะอยู่แค่วันนี้
ทั้งที่จริงแล้ว เราควรเรียนรู้เหมือนจะอยู่ชั่วนิรันดร์
แต่ใช้ชีวิตราวกับเหลือเวลาแค่วันนี้วันเดียว

วันเวลาดีๆ อาจไม่อยู่กับเรานาน
หาเวลานั่งลงเงียบๆ ถามตัวเองอีกสักครั้งสิ
บางทีเราอาจจะรู้จักตัวเองมากขึ้นว่า
"ชีวิตนี้ฉันเกิดมาเพื่อทำอะไร?"

แหล่งที่มา     Facebook : Boy's Thought

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

ตอน 37 ลาก่อนทองแดง

ตอน 36   อ่านตอนสามสิบหก เรื่อง "ลาก่อนพ่อสิงโต...พ่อหมาใจดี...." ได้ที่นี่ ทองแดงเริ่มไม่ทานข้าวช่วงปลายเดือนมิถุนายน 2566 ช่วงนั...