ใช้หัวใจ “เปลี่ยน” ใช้สมอง “พลิก” ให้ชีวิตคุณดีขึ้น ทุกอย่างเริ่มต้นที่ตัวเรา

“เราเป็นแค่คนตัวเล็กๆ เราจะไปเปลี่ยนแปลงใครได้”

“ลำพังเราคนเดียว คงทำอะไรให้เปลี่ยนแปลงไม่ได้หรอก ช่างมันเถอะ”

หลายๆ คำพูด
หลายๆ ความคิด ที่เราเคยคิด
เวลาเราเจออะไรรอบตัว แรกๆ ก็สนใจ อยากเปลี่ยนแปลง

เกิดคำถามโน่นนี่ พอเจอบ่อยๆ เข้า จนกลายเป็นความเคยชิน
เดินบนทางเท้า ก็เจอมอเตอร์ไซต์ก็ขับบนทางเท้า
ริมทางเดินก็เจอรถเข็น ร้านค้า หาบเร่ แผงลอย
จนเราต้องไปเดินริมถนน แถมเจอรถจอดริมถนน
เราก็ต้องเดินอีกเลนถนนอีก

หากใครเดินสยาม หน้าราม
คงจะคุ้นเคย จนเรียกว่าเคยชินกันไปแล้ว

นี่คือตัวอย่างของชีวิตประจำวัน
ที่เราเห็นอะไรไม่ดี ไม่ใช่ว่าเราไม่รู้สึกนะ
เรารู้ เราไม่พอใจ แต่เราทำอะไรไม่ได้
แรกๆ เราโวยวาย เฮ้ย มันทำไม่ถูกนี่
บ่อยๆ นานๆ เข้าก็กลายเป็นความเฉยชา
เคยชิน ช่างมันเถอะ

เรื่องบางเรื่อง ที่เราพบเจออยู่ทุุกวัน เรากลับมองข้ามไป
จากที่เคยเป็นปัญหา เราก็เคยชินกับมัน
จนกลายเป็นมองข้ามมันไป จะเรียกว่า ละเลย ไม่ใส่ใจ
ก็ไม่น่าใช่ เพราะเราคิดว่า ทนได้ ช่างแม่งเหอะ
ไม่ใช่เรื่องของเรา ทั้งๆ ที่มันอยู่ใกล้ตัวเราแค่ปลายจมูก

หลายๆ เหตุการณ์ ถ้าเรา เริ่มต้น ที่ตัวเรา
น่าจะดีกว่า การโทษคนอื่น
เลิกโทษคนอื่น เลิกโบ้ย ป้ายความผิดให้คนโน้น คนนี้

เคยถ่ายรูป คนยืนพิงเสา คนแซงคิว
นั่นทำให้ตระหนักว่า อย่าทำแบบนั้นก็แล้วกัน
เราไปว่าคนอื่นไม่ได้ แต่ถ้าเรามองว่า เริ่มที่ตัวเรา
เราไม่ยืนพิงเสา เราไม่แซงคิว เริ่มต้นที่ตัวเราเอง น่าจะดีที่สุด

หลายปีก่อนเคยมีโอกาสเข้าร่วมกิจกรรม
“คนไทยขึ้นบันไดยืนชิดขวา”
ตอนที่ร่วมกิจกรรมกับเพื่อนๆ ก็ไม่ได้คิดหรอก
ว่าเราจะเปลี่ยนแปลงโลกใบนี้ได้
ไม่คิดว่าทุกคนจะต้องยืนชิดขวาบนบันไดเลื่อน

จนถึงวันนี้ ใช้เวลาหลายปี น่าจะ 3 ปีแล้วมั้ง
คนก็เริ่มยืนชิดขวากันแล้ว

เราคิดว่า เริ่มต้นที่ตัวเรา
เรายืนชิดขวา ไม่ต้องไปบอกใคร
ไม่ต้องไปว่าใคร ไม่ต้องไปประจานใคร
ของแบบนี้มันต้องใช้เวลา
ใช้เวลานานทีเดียว หลายปีให้หลัง
คนก็เริ่มยืนชิดขวา

ตัวอย่าง การเริ่มต้นที่ตัวเรา
ไปเดินห้าง แล้วเข็นรถสะดุดอะไรสักอย่าง
ก้มลงไปดู เห็นไม้แขวนเสื้อพลาสติกหล่นอยู่ที่พื้น
นี่ถ้าไม่ใช่รถเข็น เข็นไปโดน กลายเป็นเราเดินเตะไม้แขวนเสื้อลื่นล้ม
หรือคนอื่น เหยียบไม้แขวนเสื้อลื่นล้มล่ะ
ก้มลงเก็บไม้แขวนเสื้อนั้นวางบนชั้นวางของใกล้ๆ
เพื่อไม่ให้เกะกะขวางทางเดิน

เลิกเหอะ กับการวิจารณ์ อาฆาต เคียดแค้น
คนโน้น คนนี้ ทำไมเค้าไม่ทิ้งขยะลงถัง
มัวแต่ตั้งคำถาม ว่าทำไมเค้าไม่ทำ
แบบนั้น แบบนี้ อย่างที่ใจเราต้องการ

เข้าห้องน้ำที่ออฟฟิศ ล้างมือเสร็จ
ปกติหยิบทิชชู่ (แผ่นใหญ่) แผ่นเดียว เช็ดมือ
แล้วบรรจงทิ้งลงในถังขยะให้ลงถัง

แต่ทำไม คนอื่น ล้างมือเสร็จ
แล้วกระตุก กระชากกระดาษทิชชู่อย่างแรง ซ่วบๆๆๆ 3 – 4 แผ่น
เช็ดมือแล้วขยำ เรียกว่า ปาลงถังขยะ น่าจะอธิบายได้เห็นภาพกว่า
คือมันไม่ลงถังอ่ะ แล้วทำไม
ไม่มีกะจิตกะใจหยิบกระดาษทิ้งให้ลงถังเลยหรือ?
ถ้าเราเจอแบบนี้
แทนที่จะโทษคนโน้น คนนี้
ก้มลงเก็บกระดาษที่หล่นนอกถัง
เอามาใส่ในถังขยะให้เรียบร้อยก็สิ้นเรื่อง
เริ่มต้นที่ตัวเราเอง

ในยุคมนุษย์ป้าครองเมือง
มองว่า ทุกคน มีส่วนในการเปลี่ยนแปลงอะไรสักอย่าง
หากว่าในทุกๆ อย่าง เริ่มต้นที่ตัวเรา
อย่าไปโบ้ยว่า ทำไมคนนั้น ไม่ทำแบบนี้
ทำไมคนนี้ ไม่ทำแบบนั้น
วิจารณ์ นินทา คนโน้น คนนี้
หากแต่ว่า เรามองที่ตัวเราดีไหม
เราเริ่มที่ตัวเราดีไหม
อะไรที่มนุษย์ป้าทำ แล้วคนอื่นเดือดร้อน
เราก็อย่าทำ

การที่เราเริ่มที่จะทำอะไรสักอย่าง
จริงอยู่ว่าเราไม่อาจเปลี่ยนแปลงโลกนี้ได้
แต่ถ้าเราเริ่มสักคน คนรอบข้างเริ่มเห็น
แล้วอยากเปลี่ยนแปลง

เรารวมพลังกัน
หลายๆ คนก็สร้างแรงกระเพื่อมของการเปลี่ยนแปลงได้
เลิกมองว่า ช่างมันเถอะ
เลิกมองว่าชั้นจะไปเปลี่ยนแปลงอะไรได้
เลิกมองว่า คนตัวเล็กๆ อย่างเราจะไปเปลี่ยนแปลงอะไรได้
ขอแค่เรา “เริ่ม” ที่จะไม่ละเลยอะไรบางอย่าง เริ่มต้นที่ตัวเรา

เริ่ม เริ่มที่จะเปลี่ยน เริ่มที่จะไม่ละเลยสิ่งต่างๆ รอบตัว
ไม่ต้องเปลี่ยนโลก ไม่ต้องพลิกโลก
เริ่มที่ตัวเราเอง
จากคนเล็กๆ หลายๆ คน ที่ไม่ละเลย
และผลักความเคยชินออกจากตัว ทุกอย่างสวยงามได้ด้วยมือเรา

แหล่งที่มา     เว็บไซต์ "บอกต่อเล่าเรื่อง ไอที การตลาด การเลี้ยงลูก และครอบครัว"