วันจันทร์ที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2555

ตอน 13 หนูน้อยผู้หิวโซ

ตอน 13  อ่านตอนสิบสอง เรื่อง "ครอบครัวหมาๆ..." ได้ที่นี่


ช่วงนี้ลูกหมาทั้งสองตัวสูงโย่ง เก้งก้าง แต่ไม่ค่อยอ้วน สงสัยจะเล่นเก่ง วิ่งเก่ง ใช้พลังงานเผาผลาญเยอะ เลยไม่ค่อยอ้วน แต่ถ้ากินเสร็จใหม่ๆ จะรู้สึกว่าพุงป๋องทีเดียว เคยคลำพุงเล่น โอโฮ้....ใหญ่ขนาดนี้เลยเหรอ














ทุกครั้งที่เปิดประตูบ้าน เจ้าลูกหมาทั้งสองจะรีบวิ่งมาทันที ไม่ใช่วิ่งมาต้อนรับหรอกนะ วิ่งมาว่ามี "อะไรให้กิน เพิ่มเติมอีกไหม!!!" รู้สึกเห็นหน้าเรา เป็นหน้าอาหารไปหรือเปล่าหนอ เห็นทีไร ขอทุกที พอเราเอาของกินออกมา จะตะกายจะกินให้เร็วๆๆๆๆ เดี๋ยวเสียโอกาส และเมื่อให้กิน ก็จะให้ทั้งคู่กินด้วยกัน ดูท่าทางการกินเอร็ดอร่อยไปเสียทุกอย่าง ไม่ว่าจะใส่กับข้าวอะไร แม้แต่ข้าวเปล่าที่เราผสมไม่ทัน ยังดูน่าเอร็ดอร่อยเลย สงสัยให้กินข้าวเปล่าก็น่าจะกินได้นะ... ดูเลี้ยงง่าย กินง่าย

กิจกรรมช่วงนี้ของน้องหมา ก็มีแต่กิน เล่น ส่วนช่วงบ่ายๆ หรือช่วงที่อากาศร้อนๆ โดยเฉพาะทองแดง จะรู้สึกได้ว่าร้อนมาก ต้องไปลงอ่างน้ำเพื่อแช่น้ำสักครู่ แล้วค่อยออกมาจากอ่าง วันหนึ่งๆ น่าจะลงแช่อ่างน้ำเป็นสิบๆๆ รอบกระมั่ง เดี๋ยวก็เปียก เดี๋ยวก็เปียก อยู่นั่นแหละ นอกจากนี้ก็เปิดพัดลมให้น้องหมาคลายร้อน แต่ลมจากพัดลมก็ไม่ใช่ลมเย็น แต่เห็นน้องหมาก็มารับลม ก็น่าจะดีกว่าไม่พัดลมมั่ง เปิดพัดลมให้น้องหมาบ้าง และบางทีก็ฉีดน้ำระหว่างพัดลมจะได้เป็นพัดลมไอน้ำให้น้องหมาคลายร้อนได้มั่ง


วกกลับมาเรื่องกินอีกครั้ง ไม่ว่าจะให้อาหารเวลาใด ก็รู้สึกได้ทันทีว่าอาหารมื้อนั้นอร่อยเสมอ และดูเอร็ดอร่อยทุกครั้ง แย่งกันทุกครั้ง อาจจะอร่อยตรงที่กินด้วยกันหรือเปล่า ต่างฝ่ายต่างต้องใช้ความเร็วในการกิน มิฉะนั้นอาจเสียโอกาสได้กินน้อยกว่า เป็นเรื่องที่ยอมไม่ได้ และเมื่อกินของตัวเองหมดแล้ว ก็จะไปรอจากพ่อสิงห์โต หรือแม่บ็อบบี้ ว่าจะปล่อยชามหรือยัง ปล่อยเมื่อไร เสร็จเจ้าลูกหมาทั้งสอง ดูภาพประกอบได้ว่า เวลากินนั่นสนุกสนาน น่าดูมากขนาดไหน











ไม่รู้ว่าทั้งคู่จะกินอาหารด้วยกันได้ตลอดจนโต ... และกินตลอดไปได้หรือไม่ ก็อยากจะฝึกให้เป็นแบบนั้นนะ ถ้ามันทั้งสองไม่หวงของกินระหว่างกัน ซึ่งที่ผ่านมาทั้งสองจะไม่ค่อยหวงของกินระหว่างกัน ใครได้ ตัวนั้นก็ได้ไป อีกตัวก็จะไม่ว่าอะไร ยกเว้นพ่อกับแม่ จะหวงอาหารมากกว่า อย่ามายุ่งเด็ดขาด ยิ้มหวาน (แยกเขี้ยว) ตลอดเวลา ไม่ยอมท่าเดียว จนบางครั้งเราต้องบอกว่าให้ลูกไปเถอะเหลือนิดหน่อยเอง แม่หมาก็จะให้ แต่ก็จะมีข่มขู่อีกนิดๆ


เรื่องกินเป็นเรื่องใหญ่สำหรับแม่บ็อบบี้เสมอ หากกำลังกินอยู่ ลูกๆ จะเข้าใกล้ไม่ได้ จะมีเสียงขู่ คำราม แยกเขี้ยว ตลอดเวลา ดูท่าแม่บ็อบบี้จะเป็นจ่าฝูงประจำบ้านมากกว่าทุกตัว เพราะแค่นี้ ลูกๆ รวมทั้งพ่อสิงห์โตเองก็ไม่กล้า จะยอมแม่บ็อบบี้เสมอ ลูกๆ สองตัวคงไม่ต้องแย่งชิงเป็นจ่าฝูงแล้วล่ะ เพราะมีจ่าฝูงที่แท้จริงอยู่แล้ว




















ติดตามตอน 14 เรื่อง "แม่บ็อบบี้ผ่าตัดเนื้องอกที่เต้านม" 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

ตอน 37 ลาก่อนทองแดง

ตอน 36   อ่านตอนสามสิบหก เรื่อง "ลาก่อนพ่อสิงโต...พ่อหมาใจดี...." ได้ที่นี่ ทองแดงเริ่มไม่ทานข้าวช่วงปลายเดือนมิถุนายน 2566 ช่วงนั...