ศาลหลักเมือง เด่นสง่าคู่รัตนโกสินทร์

ตามธรรมเนียมพิธีพราหมณ์ก่อนที่จะสร้างเมืองแห่งใหม่ จะต้องทำพิธีฝังเสาหลักเมืองตามตำราพระราชพิธีนครฐาน เช่นเดียวกับศาลหลักเมือง กรุงเทพฯ สร้างในสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกฯ โปรดเกล้าฯ ให้กระทำพิธียกเสาหลักเมืองเมื่อวันที่ 21 เม.ย. 2325

เสาหลักเมืองในสมัยรัชกาลที่ 1 ทำด้วยไม้ชัยพฤกษ์ประกบด้วยไม้แก่นจันทน์ ภายในบรรจุดวงชะตาเมือง สูงพ้นดิน 108 นิ้ว มีเม็ดยอดรูปบัวตูมสวมบนเสาหลัก  ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงแก้เคล็ดตรงเมืองโดยโปรดให้ขุดเสาหลักเมืองเดิม  จัดสร้างเสาหลักเมืององค์ใหม่บรรจุดวงชะตาเมืองลงในยอดเสาทรงมัณฑ์

โดยบูรณะศาลหลักเมืองเก่าเปลี่ยนเป็นยอดพระปรางค์ตามแบบอย่างศาลหลักเมืองกรุงศรีอยุธยา  จากนั้นจึงอัญเชิญเสาหลักเมืองทั้งสองมาประดิษฐานจนกระทั่งทุกวันนี้

ให้สังเกตว่าเสาหลักเมืองต้นที่สูงกว่าสร้างในสมัยรัชกาลที่ 1 สื่อความหมายว่า มีความปราดเปรียวในการรบ อีกเสาสร้างในสมัยรัชกาลที่ 4 สื่อความหมายว่ามีความมั่งคั่งสมบูรณ์ เนื่องจากเป็นช่วงที่บ้านเมืองปลอดจากศึกสงคราม

ทุกวันจะมีผู้คนหลั่งไหลมากราบสักการะ นิยมสรงน้ำ ปิดทอง และผูกผ้าแพรสีล้อม 4 เสาจำลองด้านนอก ก่อนไปกราบเคารพหอประดิษฐาน 5 เทพารักษ์ คือ พระเสื้อเมือง  พระทรงเมือง  พระกาฬไชยศรี  เจ้าพ่อเจตคุปต์  และเจ้าพ่อหอกลอง โดยเชื่อว่าจะช่วยตัดเคราะห์ต่อชะตา และเสริมวาสนาบารมีได้

แหล่งที่มา   นสพ. M2F วันศุกร์ที่ 20 ม.ค. 55 (069)