วันอาทิตย์ที่ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2557

7 ขั้นตอน..สู่ความสำเร็จ

เคยถามตัวเองไม๊ว่า..
ชีวิตคนที่ประสบความสำเร็จเค้าองค์ประกอบมีอะไรที่เราไม่มี
หรือ ทำไมตัวเราจึงห่างไกลจากความสำเร็จ?

ได้พบคำเฉลยของคำตอบที่ถาม..
จาก อ.เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ ในวารสารซีเครท (ฉบับล่าสุด)
ซึ่ง อ.ได้กล่าวไว้อย่างน่าสนใจ
และขออนุญาติหยิบยกคำพูดของ อ.มาเพื่อเป็นประโยชน์แก่ทุกคน

"สังคมไทยเนี่ย เวลาเห็นคนประสบความสำเร็จในชีวิต ชอบอ้างว่าเป็นพรสวรรค์"
อ.ท่านกล่าวต่ออีกว่า แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกับเฉลิมชัยไม่ได้เกิดจากพรสวรรค์ การเขียนรูปเก่งเกิดจากการแสวงหามาตั้งแต่เด็ก

"กูสำเร็จได้ เพราะกูคิดต่างจากมึง
กูจินตนาการมากกว่ามึง
กูฝึกบริหารชีวิต
ฝึกวางแผนการทำงานของกูอย่างเป็นขั้นเป็นตอนเป็นระบบ
กูมีความขยันหมั่นเพียร
กูมีจุดมุ่งหมายที่แน่นอน
กูมีกระบวนการจัดการตั้งแต่การสร้างงานศิลปะ

ไปถึงทำยังไงให้ขายรูปแล้วรวย
กูมีกระบวนการคิดหมด ไม่ใช่พรสวรรค์ อย่าเพ้อเจ้อ"

จากบทเรียนชีวิตของ อ.เฉลิมชัย เป็นบทสรุปที่ว่า
คนเราจะประสบความสำเร็จได้..ไม่มีคำว่าฟลุ๊ก แต่ทุกอย่างเกิดจาก
  1. ตั้งเป้าหมายให้ชัดเจน-อยากเป็นคนยิ่งใหญ่ ประสบความสำเร็จ ต้องเรียนรู้ตั้งแต่เด็ก ซึ่งจะนำไปสู่การพัฒนาอย่างรวดเร็ว ไม่ใช่ไปเรียนรู้ตอน 30 มันไม่ทันแล้ว
  2. มุ่งมั่นและชัดเจนต่อเป้าหมาย-เราต้องพยายามแสวงหาในสิ่งที่ตนเองอยากทำ..จนกลายมาเป็นอาชีพของตัวเอง(เด็กไทยยังขาดตรงนี้)
  3. พุ่งชนทันที-ลองดูประวัติบุคคลที่ยิ่งใหญ่ทั้งหมดในโลก คนพวกนี้ล้วนมีความกล้าในการตัดสินใจ..โดยเอาชีวิตเป็นเดิมพัน ไม่มีสิ่งใดมาเบี่ยงเบนเป้าหมายของพวกเขาได้
  4. ทำด้วยหัวใจ-คนวาดรูปเหมือนกัน แต่คนหนึ่งวาดด้วยหัวใจ ทุ่มเทด้วยชีวิต การวาดรูปคือเป้าหมายสูงสุดของเขา ในขณะที่อีกคนหนึ่งแม้เก่งกว่า แต่ไม่มีความรัก ไม่อุทิศชีวิต ผลย่อมต่างกัน
  5. วางแผนสู่เป้าหมาย-วิเคราะห์และแยกแยะออกมาเป็นองค์ประกอบว่า ถ้าต้องการเป็นศิลปินที่ประสบความสำเร็จอย่างรวดเร็วจะต้องทำอย่างไร ควรปรับปรุงตัวอย่างไร ควรปรับปรุงการทำงานอย่างไร
  6. เชื่อมั่นในศักยภาพของตน-การถ่อมตัวเป็นสิ่งที่ดี แต่ไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เราประสบความสำเร็จในชีวิต

    "ไม่มีใครเก่งกว่ากู ไม่มีศิลปินคนไหนในโลกเก่งกว่ากู กูคือคนที่เก่งที่สุดในโลก"

    ดังนั้นกูต้องฝึกตัวเองเพื่อเปลี่ยนร่างให้เป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์พร้อมทุกอย่าง
  7. ไม่มีคำว่า"ท้อ"-ตอนไปทำงานที่วัดพุทธปทีป ลอนดอน 4 ปี เรารู้ล่วงหน้าว่าลำบากแน่ ต้องพบปัญหาสารพัด เราเลยให้คะแนนความวิบัติที่อาจจะเกิดล่วงหน้าไว้ 100 ดังนั้นพอเจอจริง ปัญหาไม่เคยเกิน 100 สักที อย่างเก่งก็ 85 คะแนน
ไม่ทราบว่า จากบทสรุปของ อ.ตอบคำถามข้างต้นที่เกริ่นไว้หรือยัง???

แหล่งที่มา     Facebook : Pop's Life

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

ตอน 37 ลาก่อนทองแดง

ตอน 36   อ่านตอนสามสิบหก เรื่อง "ลาก่อนพ่อสิงโต...พ่อหมาใจดี...." ได้ที่นี่ ทองแดงเริ่มไม่ทานข้าวช่วงปลายเดือนมิถุนายน 2566 ช่วงนั...