วันศุกร์ที่ 13 ธันวาคม พ.ศ. 2556

การทำงานที่เรารัก

คุณ "ภูมิใจ" ในงานที่ทำอยู่แค่ไหน?

มักจะพูดบ่อยๆ เรื่อง "การทำงานที่เรารัก" เพราะงานที่รักทำให้ชีวิตมีความหมาย มีความภาคภูมิใจ ชีวิตจะเหมือนทำงานแบบไม่ทำงาน เพราะเราก็แค่ทำสิ่งที่เราชอบอยู่แล้ว แถมการทำสิ่งที่รักแล้วยังได้ตังค์ใช้ด้วย นี่มันสวรรค์บนดินชัดๆ

แต่ถ้ามองภาพกว้างกว่านั้น คิดว่าการทำงานที่เรารักและภูมิใจนั้นมีประโยชน์ต่อสังคมมาก เพราะงานจะออกมาอย่างมีคุณภาพด้วยความตั้งใจ และนั่นคือการยกระดับคุณภาพสังคม

โลกที่มีคนทำงานที่เค้าไม่ได้รัก ไม่ภูมิใจ มันแย่ยังไงเหรอ? ลองนึกถึงคนเหล่านี้สิ
  • ผู้รับเหมาที่เผางาน ทำงานแบบส่งเดช ขอไปที 
  • แม่ค้าที่ทำอาหารรสชาติแย่ เน้นวัตถุดิบถูกๆ ไม่รักษาความสะอาด
  • สินค้าที่คุณภาพไม่ดี สวยนอก ห่วยใน ยัดไส้กลวง
  • พนักงานขายหน้าเบื่อโลก ถามอะไรก็ตอบไม่ได้
  • พนักงานบริษัทมาสาย พักเที่ยงนาน กลับบ้านก่อน
  • และอีกมากมาย
บางคนอาจจะมีข้ออ้างว่าก็งานมันเงินน้อย น่าเบื่อ จะเอาที่ไหนไปรัก ไปภูมิใจได้ล่ะ? ฉันไม่ได้โชคดีอย่างคุณนี่!

ถ้าใครคิดแบบนี้ อยากให้มารู้จัก รปภ. หมู่บ้าน เค้าอายุไม่น้อยแล้ว แต่เงินเดือนน้อย วันหยุดน้อย ป้อมยามเล็กๆ แดดร้อนๆ ไม่อาจรู้หรอกนะ ว่าจริงๆ แล้วเค้ารักงานนี้หรือเปล่า แต่คิดว่า ผู้ชายคนนี้ "โคตรภูมิใจ" ในความเป็น "ยาม"

เค้ามาตรงเวลา เลิกตรงเวลา ทักทายทุกคน จำชื่อทุกคนได้ ทำความเคารพทุกครั้ง ยิ้มแย้ม เป็นมิตรกับเด็ก ซื้อขนมมาฝากเด็ก ออกตรวจหมู่บ้านเป็นประจำ แต่งตัวถูกระเบียบ รดน้ำต้นไม้ เลี้ยงแมวหลงทาง และอีกมากมาย

ไม่ว่าเค้าจะเป็น รปภ. หรือลุงยามของเด็กๆ ก็รู้สึกว่าเค้าภูมิใจในหน้าที่ของเค้าเหลือเกิน หลายครั้งเค้าอาจจะคิดว่ากำลังพิทักษ์ความสงบสุขให้โลกด้วยซ้ำ

อาชีพทุกอาชีพมีเกียรติและมีประโยชน์กับผู้อื่นทั้งนั้น อยู่ที่คนทำอาชีพนั้นจะ "รู้ตัว" หรือเปล่า ว่าการที่เค้างานนั้นด้วยความไม่รัก ไม่ภูมิใจ มันไม่ได้แย่กับแค่ตัวเอง แต่มันแย่กับสังคมด้วย

ถ้าผู้รับเหมาคนนั้นจะคิดได้ว่า เค้ากำลังสร้างบ้านที่เป็นความฝันของคนทั้งครอบครัว ถ้าแม่ค้าคนนั้นจะคิดได้ว่า มีคนมากมายที่จะอิ่มท้องอย่างมีความสุขเพราะฝีมือเรา

ถ้าคนผลิตสินค้าจะคิดได้ว่า มีคนใช้สินค้าเราแล้วเกิดประโยชน์ สินค้าเรามีคุณค่าจริงๆ ถ้าพนักงานขายคนนั้นจะคิดได้ว่า ฉันกำลังมอบสิ่งที่ดีที่สุดให้ลูกค้าของฉันเอาไปใช้ ถ้าพนักงานบริษัทคนนั้นจะคิดได้ว่า บริษัทที่ฉันทำงานอยู่มีประโยชน์กับสังคม และฉันคือส่วนนึงในนั้น

ถ้าวันนี้ยังไม่ได้ทำงานที่รัก อย่างน้อยเราก็ควรจะรักงานที่ทำและภูมิใจกับมัน อย่างน้อยเราก็น่าจะตระหนักว่าทุกอาชีพมีคุณค่า แล้วสังคมเราจะน่าอยู่ขึ้นเยอะเลย

แหล่งที่มา   Facebook : Boy's Thought

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

ตอน 37 ลาก่อนทองแดง

ตอน 36   อ่านตอนสามสิบหก เรื่อง "ลาก่อนพ่อสิงโต...พ่อหมาใจดี...." ได้ที่นี่ ทองแดงเริ่มไม่ทานข้าวช่วงปลายเดือนมิถุนายน 2566 ช่วงนั...