วันพุธที่ 4 ธันวาคม พ.ศ. 2556

เราต่างมีไจแอนท์ในตัวเอง ...

 "ไจแอนท์" หรือ "โกดะ ทาเคชิ" เด็กผู้ชายลูกเจ้าของร้านขายผัก ผู้มีรูปร่างใหญ่ แข็งแรง หูเบา ชอบรังแกโนบิตะเสมอๆ ถึงแม้ไจแอนท์จะดูไม่ฉลาดมากนักแต่ก็ยังเรียนได้ดีกว่า "โนบิตะ"

"ไจแอนท์" ชอบร้องเพลงมากทั้งๆ ที่เสียง "ไม่เอาไหน" แบบสุดๆๆ แต่เขาคิดเสมอว่าตัวเองเป็นคนเสียงดี จึงมักจะโกรธเสมอๆ เมื่อเพื่อนไม่ยอมมาฟัง นอกจากนั้น ไจแอนท์มีความฝันยังอยากเป็นพ่อครัว แต่ฝีมือทำอาหารของไจแอนท์ก็ไม่เอาไหนเช่นเดียวกัน

อีกนิสัยแย่ๆ ของ "ไจแอนท์" ก็คือ เค้ามักจะแย่งของเล่นของเพื่อนเป็นประจำ จนมีสุภาษิตประจำตัวว่า "ของนายก็คือของฉัน ของฉันก็คือของฉัน"

คนส่วนใหญ่มักจดจำโนบิตะในแง่ของ "ความขี้เกียจ" โดยลืมมองไปว่า "ไจแอนท์" เองก็มีทั้งพละกำลัง มีอิทธิพล บังคับเพื่อนๆให้มาเล่นด้วยได้ หรือแม้แต่ห้ามโนบิตะเล่นด้วยก็ยังได้ ยังจ้องจะขโมยของวิเศษเช่นกัน หากมีตัวตนในชีวิตจริง ไจแอนท์น่าจะเป็นคนที่น่ากลัว และเลวร้ายกว่า "โนบิตะ" หลายเท่านัก

ในชีวิตจริง เราทุกคนล้วนมีมุมที่ไม่แตกต่างจาก "ไจแอนท์" บางครั้งก็อาจจะมั่นใจในตัวเองจนหลงลืมที่จะฟังเสียงคนรอบข้าง บางคราวอาจจะแอบใช้ "อำนาจ" และ "อิทธิพล" ในทางที่ผิด หรือแม้กระทั่งยึดในความเป็นเจ้าของ "ของเล่น" บางชิ้นชนิด "ตัวกู ของกู" มากจนเกินไป

แต่ถึงแม้ "ไจแอนท์" จะเลวร้ายแค่ไหน แต่เมื่อถึงเวลาจำเป็นเขาก็พร้อมที่จะช่วยคนอื่น เพราะลึกๆ แล้วจิตใจของเขาเป็นคนโอบอ้อมอารี อยู่เหมือนกัน หากสังเกตได้จากหลายๆ ตอนที่เค้าพยายามจะช่วยเหลือคนอื่นก่อนโดยที่ไม่ได้นึกถึงตัวเอง

คนเขียนทำให้ "ไจแอนท์" เป็นตัวการ์ตูนที่ดูเหมือนจะชั่วร้าย แต่กลับมีจิดใจดี (ในบางคราว) ทำให้เราสังเกตว่าแม้แต่การ์ตูนเอง ก็ยังมีทั้งมุมที่เลวร้าย และมุมที่ดี แล้วจะนับประสาอะไรกับคนธรรมดาอย่างเราๆ ที่ย่อมมีหลายมุมแตกต่างกันไป ...

ถึงแม้จะเชื่อว่าเราทุกคน ล้วนมี "ไจแอนท์" อยู่ในตัวเอง
แต่มั่นใจว่า เราทุกคนสามารถควบคุมไจแอนท์ได้เช่นกัน

หากเราตั้งใจจะทำมันจริงๆ ....

แหล่งที่มา    Facebook : TaxBugnoms

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

ตอน 37 ลาก่อนทองแดง

ตอน 36   อ่านตอนสามสิบหก เรื่อง "ลาก่อนพ่อสิงโต...พ่อหมาใจดี...." ได้ที่นี่ ทองแดงเริ่มไม่ทานข้าวช่วงปลายเดือนมิถุนายน 2566 ช่วงนั...