.
ถึงแม้ว่าตำแหน่งโรงงาน
ไม่ได้ถูกน้ำท่วมแบบเต็มๆ ก็ตาม ...
แต่ยอดคำสั่งซื้อลดลงเป็น 0 //
หายเกลี้ยง เพราะ supplychain ในอุตสาหกรรมรถยนต์
หากชิ้นส่วนชิ้นหนึ่งขาดไป ก็ต้องหยุดทั้งระบบ //
ถึงน้ำไม่ท่วมโรงงาน แต่ถ้าโรงงานอื่นท่วม
ก็ส่งให้โรงงานผลิตรถยนต์ผลิตเป็นคันไม่ได้อยู่ดี
.
.
แต่พนักงาน 200 ชีวิต ยังต้องกินต้องใช้ //
เงินเดือนทุกบาททุกสตางค์เราต้องจ่ายให้ครบ
เพราะลำพังตัวเขาเองอาจไม่เท่าไหร่ //
แต่คนที่พวกเขารักและต้องดูแลก็ยังต้องมีค่าใช้จ่าย
ซึ่งเราจะละเลยไม่ได้เลย
.
.
ช่วงเวลาอันเลวร้าย กินเวลาเป็นไตรมาส
.
แต่เราปล่อยให้มันเป็นแบบนั้นไม่ได้
จัดกิจกรรมพัฒนาบุคคลากรขึ้นมา
ในระหว่างที่งานไม่มีจะทำนั้น //
เราถือโอกาสปรับปรุงจุดที่เราเคยอยากจะทำ
แต่ยังทำไม่ได้เมื่อยามปกติ
.
.
แบ่งกลุ่มระดมความคิด
ว่าแต่ละคนอยากเรียนรู้เรื่องอะไร //
และสามารถแบ่งปันเรื่องไหนได้บ้าง //
และมีใครอยากแชร์อะไรบ้าง
.
.
เรื่องไหนที่เราไม่รู้
เราก็เชิญวิทยากรเข้ามาบรรยายและทำกิจกรรมร่วมกัน //
ทำกันใน line การผลิตนั่นแหละ
เพราะมันไม่มีงบไปจัดข้างนอก
ระหว่างนั้นก็ถือโอกาสทำความสะอาด
จัดระเบียบครั้งใหญ่
สลับกับการทำกิจกรรมสันทนาการแบบประหยัด “แต่ได้ใจ"
ทุกวิกฤติมันมีแสงสว่างเล็กๆ เสมอ
แม้ว่าเราลำบาก แต่ลูกน้องเราลำบากไม่ได้ //
เราต้องให้กำลังใจลูกน้องเราอย่างสุดความสามารถ
เพื่อให้เขามั่นใจว่า อยู่กับเรา
ยังไงก็ได้ดี ...ถึงแม้ในวันที่เราแทบล้มทั้งยืน
.
.
แต่เมื่อผ่านวันมรสุมนั้นมาได้ //
"ฟ้าที่สดใส มันจะดูสดใสยิ่งกว่าวันใดๆที่คุณเคยเห็นมา"
.
.
ในวันที่โหดร้ายใดๆ ก็ตาม
เราไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขอะไรได้ /
อยากให้ลองลองวาดภาพมองไปยังอนาคต
และทำวันนี้ให้ดีที่สุด /
เพื่อเราจะได้เดินไปยังภาพอนาคต ภาพนั้นได้อย่างมั่นคง
.
.
มาลองฝึกหาจุดแสงเล็กๆ ในความมืดกัน
แล้วเราจะพบว่า ในทุกๆ วันชีวิตของเรามีความสุขได้เสมอ
และมันยังส่งผลให้เราก้าวไปข้างหน้า
เพื่อพิชิตเป้าหมายได้รวดเร็วยิ่งขึ้นด้วย
แหล่งที่มา Facebook : #อาเสี่ย 18/9/2014
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น