วันศุกร์ที่ 26 กันยายน พ.ศ. 2557

อย่าลืมบอกรักคนสำคัญของคุณ‬

หลังแต่งงานมา 21 ปี ภรรยาของผมบอกให้ผมพาผู้หญิงอีกคนไปกินอาหารเย็น และ ดูหนัง เธอบอกผมว่า “ฉันรักคุณ แต่ฉันรู้ว่า ผู้หญิงคนนี้ก็รักคุณ และ ต้องการเวลาอยู่กับคุณ"

ผู้หญิงคนนั้น คือ แม่ของผม ซึ่งเป็นหม้ายมาแล้ว 19 ปี แต่ด้วยหน้าที่การงาน และ ลูกๆทั้ง 3 ทำให้ผมมีโอกาสไปเยี่ยมแม่ได้แค่บางครั้งบางคราว

คืนนั้นผมโทรหาแม่เพื่อเชิญแม่ไปกินอาหารเย็น และ ดูหนังด้วยกัน “เกิดอะไรขึ้นลูกรัก ลูกไม่เป็นไรนะ”

แม่ของผมเป็นเป็นผู้หญิงประเภทที่ ถ้ามีโทรศัพท์มากลางดึก มักคิดว่าเป็นข่าวร้าย “ผมอยากชวนแม่มากินข้าวกับผมแค่ 2 คน” แม่คิดชั่วครู่ขณะ แล้วตอบรับคำชวน

วันศุกร์หลังเลิกงาน ผมขับรถไปรับแม่ที่บ้าน ผมรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย เมื่อถึงบ้าน ผมสังเกตว่า แม่ก็ตื่นเต้นเหมือนกัน แม่สวมเสื้อโค้ทยืนรอที่ประตู แม่ทำผมเป็นลอน และ สวมชุดที่แม่ใช้เมื่อวันฉลองครบรอบวันแต่งงานครั้งสุดท้าย รอยยิ้มของแม่ดูเหมือนนางฟ้า แม่พูดว่า “แม่บอกเพื่อนว่า แม่จะไปกินข้าวกับลูก เพื่อนๆชอบใจกันใหญ่ และ เฝ้ารอที่จะถามแม่ว่า ไปแล้วเป็นยังใงบ้าง"

เราไปภัตตาคารที่ดูไม่หรูหรามากนัก แต่ดี และ อบอุ่นมากๆ แม่ควงแขนผมเดินเข้าร้านเฉกเช่น สุภาพสตรีหมายเลขหนึ่ง เมื่อเรานั่งลง ขณะที่ผมดูเมนูอาหารแทนแม่ เพราะตาแม่มองตัวหนังสือไม่ชัด ผมเหลือบตาขึ้นมองเห็นแม่กำลังมองมาที่ผม แม่ยิ้มแล้วพูดว่า “เมื่อก่อนแม่เป็นคนอ่านเมนูเพื่อสั่งอาหารให้ลูกกิน แต่ตอนนี้ลูกกำลังทำแทนแม่” ผมยิ้มตอบ ระหว่างกินอาหาร เราพูดคุยกันหลายเรื่อง ส่วนใหญ่เป็นเหตุการณ์ที่แต่ละคนได้เจอ เราคุยกันจนเลยเวลาดูหนัง ตอนที่ผมมาส่งแม่ที่บ้าน แม่พูดว่า “แม่จะไปเที่ยวกับลูกอีก แต่คราวนี้ให้แม่เป็นฝ่ายชวนลูกบ้างนะ” ผมตอบตกลง

“เป็นอย่างไรบ้างคะ ไปกินข้าวกับคุณแม่” ภรรยาผมถาม “ดีเยี่ยมเกินกว่าที่ผมคาดคิดไว้เสียอีก”

2-3 วันต่อมา แม่เสียชีวิตจากหัวใจวาย มันเกิดขึ้นรวดเร็วจนผมไม่มีโอกาสได้ทำอะไรเพื่อแม่เลย ผมได้รับซองจดหมายบัตรกำนัลรับประทานอาหารจากภัตตาคารที่ผมและแม่ไปกิน ในนั้นมีจดหมายเขียนว่า “แม่จ่ายเงินล่วงหน้าสำหรับอาหารที่ร้านนี้ โดยที่แม่ไม่รู้ว่าแม่จะได้มากินอีกเมื่อไร แต่อย่างไรก็ดี เป็นบัตรกำนัลสำหรับ 2 คน คือ ลูก และ ภรรยาของลูก ลูกไม่รู้หรอกว่า คืนนั้นเป็นคืนที่แม่มีความสุขมากเพียงใด แม่รักลูกมากจ้ะ"

ขณะนั้น ผมเพิ่งเข้าใจความสำคัญของคำพูด “ฉันรักเธอ” และ ความสำคัญของการให้เวลากับคนที่คุณรัก ไม่มีอะไรในชีวิตที่สำคัญไปกว่าครอบครัวของเรา จงให้เวลากับพวกเขา เพราะพวกเขาสมควรได้รับ เพราะว่าสิ่งเหล่านี้ไม่ควรถูกบอกว่า “เอาไว้ทีหลังนะ"

Cr. Learning Petals

แหล่งที่มา    Facebook : ชบาไพร บรรพต 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

ตอน 37 ลาก่อนทองแดง

ตอน 36   อ่านตอนสามสิบหก เรื่อง "ลาก่อนพ่อสิงโต...พ่อหมาใจดี...." ได้ที่นี่ ทองแดงเริ่มไม่ทานข้าวช่วงปลายเดือนมิถุนายน 2566 ช่วงนั...