ได้บทเรียนอะไรจากเรื่องนี้บ้าง?

หลังจากใช้เวลาไปถึง 11 ชั่วโมง
ในการขับรถจากพิษณุโลกกลับมากรุงเทพ
ทั้งๆ ที่ปกติ แค่ 4-5 ชั่วโมงก็ถึงแล้ว

ก็ต้องคิดให้ได้ว่า "ได้บทเรียนอะไรจากเรื่องนี้บ้าง?"

จะได้ไม่ถือว่าขาดทุนกับการเดินทางครั้งนี้
และคิดว่าได้บทเรียน 3 ข้อใหญ่ๆ ดังต่อไป

ข้อแรก "มันอยู่ที่มุมมอง"
อาจจะคิดว่าเสียเวลากับรถติดไปถึง 11 ชั่วโมงก็ได้

แต่ก็สามารถเลือกคิดได้ว่า
ได้ใช้เวลานั่งคุยกับลูกเมียมากถึง 11 ชั่วโมงแน่ะ
ซึ่งโอกาสแบบนี้เกิดขึ้นไม่ง่าย
เพราะถ้าอยู่บ้าน เราคงไม่ได้นั่งคุยกันนานขนาดนี้
เพราะฉะนั้นเลือกคิดแบบหลังดีกว่า กำไรเห็นๆ

ใครที่เจอรถติดบ่อยๆ แนะนำให้หาซีดีความรู้มาฟัง
มีซีดี Audio Book ติดรถไว้ตลอด
ฟังแล้วได้ทั้งความรู้ ได้ทั้งภาษาอังกฤษ
และไม่ต้องแคร์กับเรื่องรถติดอีกเลย

ข้อสอง "ถ้าเราหา เราก็จะเจอ"
ระหว่างที่รถติดอยู่บนเส้นทางเลี่ยงเทศกาล
ตอนนั้นเป็นเวลาสองทุ่ม สองข้างมืดสนิท เป็นท้องนา
พยายามมองหาว่า "มีอะไรดีๆ ซ่อนอยู่ในสถานการณ์นี้บ้าง?"
และแล้วก็เจอ พลุถูกจุดสว่างไสวไปทั่วท้องฟ้าเนื่องในวันแม่
เพราะตรงนั้นเป็นบริเวณใกล้ๆ กับศูนย์ศิลปาชีพ บางไทร พอดี

นี่เป็นครั้งที่ได้เห็นพลุบนท้องฟ้าที่สวยที่สุดในชีวิต
ใครที่ชีวิตกำลังมืดมน มองไม่เห็นทาง
ลองมองดูดีๆ คุณจะเจอสิ่งดีๆ ที่ซ่อนอยู่ในคืนเดือนดับ
และนั่นจะเป็นแรงใจให้คุณเดินต่อไป

ข้อสาม "ชีวิตที่ดีคือชีวิตที่มีทางเลือก"
ปกติไม่เดินทางตอนเทศกาล เพราะมันโหดร้ายมาก
แต่ปีนี้เกิดอยากกลับไปหาแม่ในวันแม่ ก็เลยต้องรับสภาพไป

เลยคิดถึงคนที่ชีวิตไม่มีทางเลือก
เดินทางได้เฉพาะวันหยุดยาวแบบนี้เท่านั้น
มันเป็นชีวิตที่ต้องใช้ความอดทนสูง
แย่งกันกิน แย่งกันใช้ ไม่ใช่เรื่องสนุกเลย

ใครที่อยากให้ชีวิตมีทางเลือก
คุณก็ต้องเลือกทำในสิ่งที่คนส่วนใหญ่ไม่ทำ
ต้องเป็นมนุษย์ 200% ในตอนแรก
เวลาคนอื่นทำงาน เราก็ทำงานเลี้ยงชีวิตไป
เวลาคนอื่นพัก เที่ยวเล่น เราต้องเอาเวลาไปสร้างชีวิต
พอสร้างเสร็จ ชีวิตเราก็จะออกแบบได้
ไม่ต้องไปแย่งใช้ชีวิตกับคนจำนวนมาก
เมื่อคิดได้ครบ 3 ข้อดังนี้

ก็รู้สึกว่ารถติดครั้งนี้ ก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไร
นี่ล่ะ ผลลัพธ์ของการถามคำถามที่ดีกับตัวเองว่า
"ฉันได้บทเรียนอะไรจากเรื่องนี้บ้าง?"
ถ้าเอาแต่บ่น คงไม่มีทางได้คำตอบแบบนี้แน่ๆ
จริงมั้ย?

แหล่งที่มา    Facebook : Boy's Thought